Πένθος ερωτικό

Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας κάβουρας,
περπατούσε ανάποδα
( όπως όλοι οι κάβουρες )

κι έπεσε μες στο νερό
πάνω σε μια μέδουσα...
Κι ήταν ένας έρωτας
όπως όλοι οι έρωτες.

Μα δεν ήταν τυχερό
να κρατήσει ο έρωτας.
Γλίστρησε ο κάβουρας ,
χάθηκε στη θάλασσα...

Δίχως όσιο κι ιερό
άφησε τη μέδουσα !
Τώρα μες στα κύματα
ταξιδεύει ακίνητη.


Κώστας Σφενδουράκης

Πάρτυ Παραγόντων ( Ροντέλ )

Στον χορό των παραγόντων

η συμμορία  συζητά

δοξάζοντας εαυτούς  μετά 

την εξόντωση γερόντων.

Σχέδιο πειθούς των όντων

πως κι ο γάιδαρος πετά

στον χορό των παραγόντων

η συμμορία συζητά.

Πλάνο υπέρ των επιζώντων

θα ζήσουν μεν αλλά  λιτά

θα τους βεβαιώνουνε  ρητά

την αγάπη των αρχόντων

στον χορό των παραγόντων

η συμμορία συζητά.

Κώστας Σφενδουράκης

Προσκύνημα

                          στον Γιάννη Γκίκα

Προσκυνητής - όπως οφείλω

στου άρχοντα το ιερό

πήγα με έναν καινούριο φίλο

προσήλυτο λίγο καιρό.

Του ‘λειπε η γνώση και η πείρα

την άγνοια είχε των βουλών

του άρχοντα, κι έτσι τον πήρα

μετά σπουδής και συμβουλών.

Ήταν ζεστός, ενθουσιώδης

ήθελε τόσο να τον δει

κι αν σ’ άλλους φάνταζε Ηρώδης

αυτός γινότανε σπονδή

για κείνον που ‘χε πια πιστέψει...

Για ‘κείνον ! Ναι !  Κι εγώ μαζί...

Σε κανενός μας,  ούτε σκέψη

χωρίς εκείνον πια δεν ζει.

Άκου το φίλε μου, του λέω,

θαύμα είναι θαύμα δυνατό

κι όταν το ακούω πάντα κλαίω

να αντισταθώ αδυνατώ . ..

Ακούγονται σ’ ένα σονέτο

φωνές πολλών,  ενός λαού !

Βγαίνει πνιχτό μα άκουσέ το

μέσα απ’ τα βάθη του ναού. :

« Φτωχοί τω πνεύματι μα δωσ’ μας

εσύ που είσαι ο σοφός

πάρε το τιποτένιο βιος μας

δωσ’ μας απ’ το δικό σου φως.

Άνθρακες ειν’ ο θησαυρός μας

ειν’ η σιωπή μας ο χρυσός.

Άφωνοι ! ( μόνο κάτι εντός μας

σαν να εκπέμπει κάπου s.o.s. ) .

Έχεις τη δόξα και τη φήμη

κι είμαστε εμείς μηδενικά

χωρίς συναίσθηση και μνήμη...

Θυσιάζοντας  για σένα ηγέτη

πνεύμα ψυχή και ιδανικά

σου ευχόμαστε πολλά τα έτη ! » .

Κώστας Σφενδουράκης

Χαϊκού

Στο λουλούδι σου
το Εγώ μου μέλισσα
ρουφά τη γύρη.


Κώστας Σφενδουράκης