Ο Τέως νοσταλγώντας το παλάτι
τους ένδοξους καιρούς αναπολεί
γυμνός ενώ του τρίβουνε την πλάτη
κι ηδονικά χαϊδεύει την ψωλή
σκεπτόμενος έναν λαό αφελή
να φτιάχνει φυλακές, να χτίζει τείχη.
Στην κεφαλή οι σάπιοι – κι οι πολλοί
στους σάπιους αφημένοι δίχως τύχη.
Κράτος, ο Σούπερ-Άγιος, εν κράτει !
Ο Μάγος που επιβάλλει στη φυλή
φόβο Θεού να δέχεται, να πράττει
του Κράτους όλα εκείνα τα ‘’ασφαλή’’...
Κρυφά τον ηδονίζουν οι φαλλοί
και των ταμάτων, όταν πέφτουν, οι ήχοι.
Στην κεφαλή οι σάπιοι – κι οι πολλοί
στους σάπιους αφημένοι δίχως τύχη.
Ο Αρχίμπατσος ντυμένος στο κρεβάτι
ποτέ του δεν θα βγάλει τη στολή
θυμάται ότι τον είχαν για χωριάτη
‘’Καράβλαχο’’ τον ‘λέγαν στη Σχολή
μα τώρα κάθε φράση του εντολή
ρομφαία, στο δαχτυλάκι του, το νύχι.
Στην κεφαλή οι σάπιοι – κι οι πολλοί
στους σάπιους αφημένοι δίχως τύχη.
Ο Μπλε πρωθυπουργός με το ‘να μάτι
επί τω έργω - εσχάτη προβολή
στο παζλ θα βάλει άλλο ένα κομμάτι
να φτιάξει την εικόνα τη θολή
στα πόδια του αυτόχειρων χαλί
στο στόμα ατάκες – του Ελύτη στίχοι...
Στην κεφαλή οι σάπιοι – κι οι πολλοί
στους σάπιους αφημένοι δίχως τύχη.
Ο λαός αυτός ξερνάει τη χολή
κάθε φορά που η εξουσία βήχει.
Στην κεφαλή οι σάπιοι – κι οι πολλοί
στους σάπιους αφημένοι δίχως τύχη.
Κώστας Σφενδουράκης
