Το κάστρο στην Καλλιμασιά της Χίου

Αυτή η νύχτα δεν προστέθηκε στις χίλιες

το παραμύθι είναι δικό της δίχως ύλη

σε ονείρου κάστρο, στολισμένη βοκαμβίλιες

η τόση δα μα δυσθεώρητή του πύλη.

Ενώ το γράφω αγναντεύοντας στη Χίο

απέναντι ένα κομμάτι από Τουρκία

το αεράκι απαλά περνάει, θείο !

Ζώσα πνοή που θα γεμίσει τα σαρκία.

Φωνές αμέτρητες, αμέτρητα τζιτζίκια

να τραγουδούν κάτω απ’ την κόκκινη σελήνη

και να σκορπίζουν στον αέρα μύρια δίκια

μύριες ελπίδες και μια ατέλειωτη γαλήνη.

« Ο Διαβολάκος θα ντυθεί φέτος στην τρίχα. ‘’

κάτω οι γάτες μεταφέρουν τα μαντάτα...

Κοιτώ και βλέπω το άρωμα απ’ τη μαστίχα

να απλώνει γλείφοντας επάνω της μια γάτα.

Το νεογέννητο ! Τη Νάνσυ αυτό τη νοιάζει.

Την αγκαλιά της ταΐζοντάς το κάνει λίκνο...

Στην αγκαλιά της με ασχημόπαπο κι αν μοιάζει

μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε κύκνο.

Τέλος ζωοφόρο όπως σε κάθε παραμύθι.

Τίτλος : « Το κάστρο στην Καλλιμασιά της Χίου ‘’.

Φτιάχνω δυο αντίτυπα με αρίθμηση αρχείου.

Στέλνω στη μνήμη ένα απ’ τα δυο, τ’ άλλο στη Λήθη.

Κώστας Σφενδουράκης