Ματ

Φυλακές κύβοι
φύλακες κώνοι
αέρας στύβει
φύλλα και σκόνη.

Άδειων τοπίων
τούτο το σώμα
αυτό το πύον
μαζί με χώμα.

Κενό το μάτι
κοινό το χέρι
κόβει κομμάτι
με το μαχαίρι...

μέσα το ρίχνει
κενό να γίνει
στο χάος ίχνη
χάους αφήνει.

Μαύρο καπέλο
σ' άσπρη κηδεία
πίσω απ' το βέλο
ματ κουστωδία.


Κώστας Σφενδουράκης

Πρόγονος κι απόγονος μου, το Τίποτα

Ό,τι μας λείπει, θα ’ρθεί κάποτε
να διαμαντώσει τη στάχτη μας.
Δε θα μας λυπηθεί το βλέμμα - θα μας τρυπήσει.
Δε θα μας λυπηθεί ο αέρας - θα μας σκορπίσει.
Ας λυπηθούνε τουλάχιστον τ’ άλλα.
Ποια άλλα;…

Γενιές παπουτσιών ξοδεμένες
σε δρόμους που δε μας λύναν κανένα πρόβλημα, παρεκτός
τα κορδόνια μας
έρωτες της μιας μέρας χασμουρητά της « καλημέρας »
χθες ο Ιάσονας στη λαϊκή πουλούσε το χρυσόμαλλο δέρας
στρατιές θεών που επέλασαν σε θνητά κεφάλια με κέρδος εφήμερο
την αθανασία,
φαμίλιες κράτη ο κόσμος της γης η κακοσμία στη μασχάλη
του σύμπαντος…
Όπου κενό το ανακαινίσαμε
κι όποιες ανοησίες τις νοηματοδοτήσαμε
μέχρι και τον αέρα φέραμε σε δύσπνοια
σκονίσαμε τη σκόνη
με την αφή μας
σκοτώσαμε τον ουρανό και στην κηδεία δείχναμε συννεφιασμένοι…
Ζωγραφιστήκαμε στο πουθενά κι αυτόν τον πίνακα
χάρισε ο Θεός στο Διάβολο για να τρομάξει!

Ποια άλλα;
Ραγισματιές ρίγη γραμμών ρυάκια του χρόνου
ρ υ τ ί δ ε ς, όπως και να σας πω δε θ’ αποφύγω τη σιωπή
που στο τέλος πάντοτε επιβάλλετε…
Ανθρώπων γενιές και γενιές ηλεκτρόπληκτες
από ρεύμα τάσεως υψηλής
απ’ τις γεννήτριες του Θανάτου -
ποτέ δεν παθαίνει ένα μπλακ - άουτ η ΔΕΗ του Άδη;…

Πάντως στα νεκροταφεία βλέπω συχνά σβηστά κανδήλια…

Ιωάννης Ν. Κυριαζής

Κυριαρχία

Στου κόσμου τούτου την πλημμύρα

αυτοί μόνο λίγες σταγόνες

να κοθορίζουνε τη μοίρα

θέτοντας νόμους και κανόνες.

Εκείνοι κλέβουν τις ανάσες

πριν βγουν ακόμα από το στόμα

κλείνουν τα όνειρα σε κάσες

κι ύστερα τα ραντίζουν χώμα.

Παίζουν κρυμμένοι σε παλάτια

γκρεμίζοντας φτωχοκαλύβες

δούλους – ανθρώπους σε δωμάτια

συνθλίβουν, βάζουνε σε στοίβες.

Κάποιους τους έκαναν πελάτες

τους έντυσαν με απληστία

και τους φορτώσανε στις πλάτες

της εποχής τους την ληστεία.

Είναι εκείνοι που αρμενίζουν

μέσα στα πέλαγα του πλούτου

και σαν θεοί πάντα θα ορίζουν

τη μοίρα όλου του κόσμου τούτου.

Κώστας Σφενδουράκης

Στ' ακάθαρτα κυλείστε μας

Στ' ακάθαρτα κυλείστε μας του βούρκου
και πιο βαθιά. Πατείστε μας με κάτι
κι από το πόδι πιο σκληρό του Τούρκου.

Διαβασμένοι, ντοτόροι, σπιρουνάτοι,
ρασοφόροι, δασκάλοι, ρουσφετλήδες,
οικοπεδοφαγάδες, αβοκάτοι,

κομματάρχηδες και κοτζαμπασήδες,
και της γραμματικής οι μανταρίνοι
και της πολιτικής οι φασουλήδες,

ταρτούφοι, ραμπαγάδες, ταρταρίνοι!
Αμάν! Αγά, στα πόδια σου! άκου! στάσου!
Βυζαντινοί - Γασμούλοι - Λεβαντίνοι.

Ρωμαίικο, να! Με γεια σου, με χαρά σου.


Κωστής Παλαμάς

Είμαστε όλοι Έλληνες

Ο Πορτογάλος μας στον Γερμανό μας σκύβει κεφάλι
το παίρνει εκείνος μες στη κοιλιά του για να το βάλει
πάντα έτσι γίνεται, έτσι ερμηνεύεται η Ιστορία
τα ανθρωπάκια και τ' ανθρωπόμορφα μαύρα θηρία...

Η ανθρωπότητα: οι πεινασμένοι της μες στους αιώνες
που εξελίχθηκαν σ' ένα περπάτημα με τους αγκώνες
δέσμιοι, είλωτες, αρχαίες αόρατες οι αλυσίδες
διάφορα χρώματα, γενιές αλλότριες, χωρίς πατρίδες.

Κάνε το χρέος σου, στο Γερμανό μας κι εσύ να σκύψεις
να πάρεις Έλληνα, δε σου καλύπτονται αλλιώς οι ελλείψεις...
Ελλάδα ανύπαρκτη, Ευρώπη ερείπιο, μια γη καθίκι
κάπου θα κρύβεται - λες να ετοιμάζεται; - η θεία δίκη.


Κώστας Σφενδουράκης

Κοίταξα κάτι άστρα μακριά

Κοίταξα κάτι άστρα μακριά
όσο που ένιωσα το χέρι της μητέρας
το τελευταίο χέρι σε μιαν ολόκληρη σειρά
αποχαιρετισμών με γυναικεία ονόματα

κάπου στο χρόνο θα ταξιδεύει
ένα: παιδί μου όλα θα πάν καλά
και περιμένει να ξυπνήσω το πρωί
να γίνει φως για να με συναντήσει.


Γιώργος Μίχος

Αη Γιάννη

Αποκαΐδια

Ας γενούν
Οι πόλεις και οι δρόμοι
Εντός μας.
Και στου Αη Γιάννη
Αντάμα
Μαινάδες
Στων συμβάσεών τους
Να χορεύουμε
Τ' αποκαΐδια .



Γιώργος Πρίμπας

Υπερπαραγωγή

Πάρτε τις θέσεις σας αναπαυτείτε κύριοι
ήρθαν κι οι κάμερες του Μέγκα και του Αντένα...
χα! να κι η κάθοδος, μαζεύτηκαν οι μύριοι
θα απολαύσετε το θέαμα στην αρένα.

Καθίστε εδώ όλοι μαζί παρέα οι ρήτορες
εσείς εδώ ξεχωριστά κύριε υπουργέ μου
εδώ οι ιερείς, σ' αυτές τις θέσεις οι κοσμήτορες...
πίσω θα ακούγονται πλαστές ιαχές πολέμου.

Κοιτάξτε πλάκα! αλληλοτρώγονται οι ανόητοι
την μια εναντίον σας, την άλλη να σας γλείφουν
μετανιωμένοι είναι μαζί κι αμετανόητοι.

Κοιτάξτε κάτι ανθρωπάκια, τα κακόμοιρα!
πως προσπαθούν - έξυπνοι εσείς και δε σας πείθουν -
να αποδείξουν ότι ακόμα έχουν όνειρα...


Κώστας Σφενδουράκης

Αδιαπέραστη ευκρίνεια

Φώτα κίτρινα

Στην αυτοκίνητη πόλη

Τακτοποιούν την ευκρίνεια

Των οχημάτων.

Σε μιαν αντάρα εμείς.

Γιώργος Πρίμπας

Μνημόσυνο Ηρώων

Οι ήρωες ψόφησαν φτωχή μου μαριονέτα.
Τα σαρκία τους χρησιμέυουν για δισάκια.
Οι ανδραγαθίες τους κοσμούν τοίχους.
Οι ήρωες ψόφησαν.
Οι Χριστοί  κανακεύτηκαν ,αφου στην μοίρα τους δεν σήκωσαν κεφάλι
οι κλέφτες χύνουν τα μάτια τους στα ράμφη των όρνεων
και δεν υφάρπαξαν παρά μια δεκάρα
απ' το φουσκωμένο πουγκί .
Αλυχτούν οι συνένοχοι.
Η πολιτεία στέλνει στον αγύριστο
τις παρακλήσεις τους.
Οι σταυροί τους χάσκουν σαν τα ξεχειλωμένα άρβυλα τους.
Ωστόσο ζούν και βασιλεύουν.
Φύτρες χασμουρητού σηκώνονται αδέξια μέσα στα θυμιατά τους.
Καταπίνουν αγιαστούρες.
Ζούν και βασιλεύουν και ρίχνουν δεξιά ζερβά προφητείες.
Δεν κοστίζει μια προφητεία .
Οι ήρωες, ψοφήμια σε στοίχιση.
Ο Κυρ-Ελέησον πέθανε.


Ντόρα Βλάσση

Πολίτης Πένης

Μια δουλίτσα της πλάκας,
οικογένεια, στο νοίκι...
Ένας μέσος μαλάκας
στην κοινή καταδίκη.

Τη δουλειά του τη χάνει
ξαφνικά λόγω κρίσης,
η γυναίκα την "κάνει"
τα παιδιά του επίσης.

Τώρα είναι στους δρόμους
και δεν έχει να μείνει,
ούτε γεύμα, ούτε δείπνο.

Μ' ένα σάκο στους ώμους
πάει να βρει τον Καμίνη
μπας και ρίξει έναν ύπνο...


Κώστας Σφενδουράκης

Το κατά Λουκά Δυσαγγέλιο

Τραντάζεται ο άμβων:
η δύναμη της πίστης!
τα λόγια των θριάμβων!
τα πρόσωπα! ο μύστης!

Κάτω, το Μέγα Πλήθος
ουρλιάζει σαν τον λύκο...
ακρογωνιαίος λίθος
σε θεού - φονιά τον οίκο.

Ιερείς εξ αγχιστείας
ρήμα κοινό το "πείθω"
διδάσκαλοι νηστείας
υπόσχονται τον μύθο.

Το Πλήθος! ναι! το Μέγα!
θα σύρει ο δεσπότης...
Το άλφα και το ωμέγα,
γι' αυτό, η ταπεινότης.

Θα σύρει με καμπάνια
"ο πλούτος είναι κρίμα" !...
ανοίγοντας σαμπάνια
και προσκυνών το χρήμα.

Αυτός το Πλήθος πείθει
στον φόβο του "εκείνου"
το  κοινωνεί την λήθη
και αίμα αντί οίνου.

Το Πλήθος δε θα μάθει...
το χρέος του; να πιστεύει!
τα μέλη του είναι πάθη
ξένου θεού τα σκεύη.

Στα άγια των αγίων
δεν μπαίνει ούτε με άδεια
μέσα στων υπογείων
θα μείνει, τα σκοτάδια...


Κώστας Σφενδουράκης

Χαϊκού για το χιόνι (του Ιωάννη Ν. Κυριαζή)

Άστεγη μούσα -
στης σελίδας το χιόνι
πώς τουρτουρίζεις…

*
Κόκκινο κι άσπρο -
ματωμένη κι η μύτη
του χιονάνθρωπου.

*
Άσ’ το λυχνάρι-
όπου πενθεί το χιόνι,
λειώνει το μαύρο.

*
Νιφάδες χιονιού -
λευκά αιμοσφαίρια
των Χριστουγέννων.

*
Λευκή σελίδα ·
χιόνι που να ! φτυαρίζω
με τη γραφίδα.

*
Παρασυρμένοι
απ’ τη χρονοθύελλα
φεύγουμε όλοι.



Ιωάννης Ν. Κυριαζής

Πνευματικά δικαιώματα

Πρωτομάστορες
Τέκνα του Αχέροντα
Κουδαρίτικα μιλούν
Οι δρύες στη Δωδώνη
Οι πέτρες, τα νερά, τα χώματα
Στο Βίκο συγχορδίες
Ψηλά στις δρακολίμνες
Να χορεύουνε μπεκιάρι
Στα δύο αντάμα
Ο Αώος καθώς
Στη Γη σεμνά συρτός
Στις πέντε να κατηφορίζει νότες.

Σφαλίστε τα συμβόλαια
Τα κόμματα μετρήστε.
Εκτός απ’ τα Τζουμέρκα
Ποιος να κατέχει το συρτό


Γιώργος Πρίμπας