Βγάλτε απ' την πρίζα το τηλέφωνο και σταματήστε τα ρολόγια
και κάντε μ' ένα ωραίο κόκκαλο το σκύλο πια να μη γαυγίζει
τα πιάνα τώρα να σωπάσουνε το τύμπανο πνιχτό ας βουίζει
φέρτε το φέρετρο κι ας έρθουνε όσοι πενθούνε, δίχως λόγια.
"Είναι νεκρός!" είναι το μήνυμα, τ' αεροπλάνα εκεί αγνάντια
κύκλους στον ουρανό να κάνουνε και να το γράψουν στον αέρα
μαύρη κορδέλα να τυλίξετε σε κάθε άσπρη περιστέρα
κι οι τροχονόμοι ας φορέσουνε βαμβακερά και μαύρα γάντια.
'Ηταν οι άκρες του ορίζοντα, ήταν το ύψος και το βάθος
της κάθε μέρας η εργασία μου της Κυριακής μου η αργία
ήταν η νύχτα ήταν η μέρα μου ήτανε μουσική αγία...
Είπα η αγάπη είναι αιώνια κι αλίμονο έκανα λάθος!
Τ' αστέρια πια δεν τα χρειάζομαι σβήστε τα τώρα ένα ένα
βγάλτε τον ήλιο και πετάξτε τον διπλοτυλίξτε το φεγγάρι
αδειάστε θάλασσες τα δάση κόψτε μέχρι το έσχατο κλωνάρι
ό,τι από δω και πέρα έρχεται δεν φέρνει πια καλό κανένα.
Ποίημα του W. H. Auden
Μετάφραση - διασκευή: Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου