Υδρατμοί

Η λύση των σωμάτων είναι τα νερά, αποκεί τρέφονται οι
πυρετοί και τα μικρά που μας τραβούν την αλυσίδα αγρίμια ...
Μια ορισμένη πυκνότητα είμαστε υδρατμών σε μεσημέρια...
χαλαροί τόσο ώστε να γινόμαστε διαπερατοί από αμαρτίες...
αδοκίμαστα περάσματα χεριών, αγγέλων που επειδή δεν
έχουν φύλο τολμάνε κάποτε να δώσουν της αφής αγγίγματα
αγαλμάτων, κρυφά από τον αρχαιοφύλακα και σε άνωση
αθωότητας... Είναι των γυναικών να μην αποβλέπουν αλλά να
αιφνιδιάζονται σαν σεισμογράφοι ηδονικών σεισμών... ένα
τέσσερα ρίχτερ νοτίως του στήθους, με όλο μικρές
καταστροφές ανατριχίλες, εκεί που γυναικός το σώμα είναι
επικαιροποίηση αρχαίων λουτρών. Εκεί που θέλεις
επειγόντως μια γλώσσα καθαρεύουσα από πόθων κι έχεις
μονάχα γρήγορη ηδονή κάτω από γεφυράκια, με σὠματα που
δεν εχάρηκαν τη γύμνια τους για να συγχέουν στον μέλλον
τους τον έρωτα μ' εκείνο του κυνηγημένου... Πέρασε μια
στιγμή κι όσο έχεις το έχεις μια και δεν ενέδωσες, κι άφησες
στης πενίας το μέρος να σε οιστρηλατεί από έρωτος... Ενώ ο
πόρος είναι ακόμα αυτοί οι υδρατμοί στη μνήμη, ένα
αμφίβολο παιχνίδι στο λυσιμελές, να τρέφονται οι πυρετοί και
τα μικρά που μας τραβούν την αλυσίδα αγρίμια.


Γιώργος Μίχος