Προσφάτως άνεργοι κι οι δυο αριστεροί,
στου ενός το σπίτι κουβεντιάζουν, στα Σεπόλια,
λόγια σπουδαία συντροφικά, μα υπερτερεί
ο ήχος που βράζουνε στη χύτρα τα φασόλια.
''Θυμάσαι τότε'' λέει ο Γιάννης ''στη δουλειά,
που πρωτοβάλαμε υποψήφιοι ρε Μήτσο;
Πρωί ο αγώνας και το βράδυ ανεμελιά
το ουισκάκι το ταιριάζαμε με Ρίτσο''.
''Α, ναι ρε Γιάννη κι ευτυχώς που είχα εκλεγεί''
του λέει ο Μήτσος μ'εμφανή τη νοσταλγία...
''Απ'τη δουλειά ως τότε ο κώλος μου ΄χε βγει,
εσύ ατύχησες και να η οσφυαλγία.
Πενηνταρίσαμε κι η απόλυση ένα σοκ.
Τόση δουλειά, τόσοι αγώνες πάνε στράφι,
ούτε εισόδημα, ούτε σύνταξη, όλα γιοκ!
Δεν μας βοήθησε κανείς απ'το συνάφι.
Τώρα το φαγητό κοιτάμε μην καεί
γιατί τη βάψαμε ,μας έκοψε η λόρδα.
Σκέτα φασόλια -το καλύτερο φαΐ -
να μη βρωμάμε απ'τα κρεμμύδια και τα σκόρδα.
Αγωνιζόμενοι, χαχα, και εραστές
με τις ιδέες μας, για αριστερή Ελλάδα,
ίσως αν κάποτε τις κάναμε παστές,
ίσως ταιριάζαν τώρα με τη φασολάδα " .
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου