Είδα

   Μέσα στο φως της Ορεστιάδας

Το λευκό λουλούδι της αγριοκαροτιάς

Ένα έργο τόσο φυσικό τόσο ολοκληρωμένο

Μέσα στο φως της Ορεστιάδας

Όσο κι αυτό το γινωμένο φιλί

Σέρνεται, αλλά ποτέ δεν φθείρεται

Στην άκρη του λυγμού

Εκεί ακριβώς που οι κνήμες

Έχουν αρχίσει να λιώνουν από το τρέξιμο

Από τις απορίες, τις φασαρίες

Ένα πέλμα, δύο πέλματα ιερά και τρύπια

Στους πέντε δρόμους

                           *

                   Με τρομερή φόρα

Τα κομπάκια του πυράκανθου

Ένα ελάχιστο δείγμα αρετής και σύνεσης

Μέσα στο χάος της γέννησης

Της απώλειας και της ενοχής

Ίσως των θεών τα δώρα ίχνη

Στα ράμφη των πουλιών

Που τα καταπίνουν τώρα και πάντα

Με τρομερή φόρα

Τι να προλάβει το μάτι

Πείνα του όρθρου και της Πούλιας είναι αυτή.

                      *

                         Απόσπασμα εγκωμίου

...κουφάγκαθα, παντού

Σαν αποτυχημένες εκκλήσεις βοήθειας,

Εξόριστοι στις στέπες

Υποσχέσεις αμεροληψίας του θανάτου

Εξόριστοι μετανοιωμένοι κι άδολοι πλέον

Στις ερήμους των σωμάτων

Η μονοτονία της έλλειψης

Οι χάρτες των ελλειμμάτων

Ό,  τι κι αν αγγίξουμε όμως θα στάζει

Πόθο...

                               *

                    Το χαμηλότερο μεροκάματο

Συμπυκνώνουν την πείρα των βροχών

Καθώς γονατίζουν στον κάμπο

Τα όνειρά μας αυτή την ώρα

Η έλευση είναι ;

Το μυστήριο της φωτοσύνθεσης;

Μέσα στα αυλάκια

Στις χαράδρες του Νου

Ένα πανωσήκωμα κουράγιο

  

                                           *

                                  Η καλή σοδειά

       

Είναι τα κοτσύφια

Αποτρελαμένα  πλέον για τα μυστικά των καρπών

Τρέμουν από έξαψη τρύγου

Δεν λογαριάζουν τίποτε άλλο πάρεξ

Δόσιμο φτερών

                                                   

                                                                 *

                                                Το μισητό σύμπαν

Καταλαβαίνεις, ως εδώ ήταν

Το ταξίδι σου, σφαίρα.

Η υστερία της φωτιάς στα μάτια.

Κοτσινοπούπουφο ή κοτσινολαίμη

Του Κωστάκη του Καρυωτάκη

Να σε λέω στο κενοτάφιο της σελίδας;

Ένα λαμπρό παρόν

Σκοτοδίνη ανίατη

Κι έρχονται κι άλλα πολλά σύννεφα

Βαριοπούλες να μας πάρουν και να μας σηκώσουν

Σε υδρατμούς κι αιθάλη της επαρχίας

Της πρωτεύουσας  λαβύρινθος καμάρι

Υπερηφάνεια των παγωμένων μας χαδιών

                                                         

                                                               *

                                                  Το διάδημα

καθώς γύρισε σελίδα στη ζωή του

αντίκρισε τα σφαγμένα κριάρια

άλλο ένα φλογισμένο πανηγύρι των μουσουλμάνων

πίστεψε για μια στιγμή ότι είχε βρεθεί σε λάθος επεισόδιο

αναζήτησε την έξοδο κινδύνου

αλλά απλώς στεκόταν εκεί

ένα δευτερόλεπτο προτού αρχίσει η πτώση

χωρίς φρένα,

χωρίς αέρα και νοσταλγία

μόνο χολή

                                                                 *

  Γιώργος Βέης

  Μέσα Δεκεμβρίου 2012