Εν διαστάσει

Η κοσμοθεωρία σου σε μάρκες στο τραπέζι.
Το πάθος σου δεν έχασες κι ας χάνεις, είναι τζόγος...
Κανείς κι αν δεν σταμάτησε με συμβουλές να παίζει,
για να 'σαι αναπολόγητος θα σου δοθεί ο λόγος.

Οι άνθρωποι, ισχυρίζεσαι, γεννιούνται δίχως τάξεις
με ίσα δικαιώματα και στο όνειρο επίσης...
Στο γένος το ανθρώπινο, για πες, τι θα εντάξεις;
Με τα κριτήρια ποιου θεού κρίνεις για να με πείσεις;

Θα φύγεις πάντα έλεγες σαν έβλεπες καράβι
σε κόσμους που ονειρεύτηκες θα πας που δεν τους είδες...
Σε διάσταση τα χέρια τους να ανοίξουνε δυο σκλάβοι
προσπάθησαν να αγκαλιαστούν μα υπήρχαν οι αλυσίδες.

"Φτερά η ελευθερία" λες "που έχουμε από βρέφη" ...
Νιώσε το πως δεν έβγαλες ποτέ φτερά μεγάλε.
Μη γκρεμιστείς, σιγά σιγά, κατέβα από τα νέφη !
Όμοιος είσαι του τίποτα, για δες ! Τάλε κουάλε.

Μου τα 'πε αυτά κι απάντησα σε γλώσσα άλλη κι είπα :
Δε μ' αφορά η λογική, του "φαίνεσθαι" η φύση.
Ίσως είμαι ένα τίποτα, ίσως να είμαι σκνίπα
που θυσιάζει τη ζωή στο πρώτο της μεθύσι.

Παραμυθιάζομαι και ζω μέσα απ' αυτά τα λόγια.
Γκρεμίζω στερεότυπα, τις λογικές, τα ήθη.
Αυτά που μου 'πες -τα σωστά- τ' ακούω σαν μοιρολόγια
και μοιρολόγια δεν χωρούν ποτέ σε παραμύθι.


Κώστας Σφενδουράκης

Εν όψη

Οι γλάροι
Πρώτοι πελάτες
Στα καΐκια της ανατολής

Πνιγμένα τα πλατύσκαλα
Στο μόλο

Φουσκοθαλασσιά!

Πιο κει
Στον όνειρο που σαρκώθηκε
Μια λουρίδα άμμου
Σαθρή και καταδικασμένη
Απ’ των παφλασμών
Το σμίξιμο


Γιώργος Πρίμπας

Μονόλογος σε διάλογο

"Εμείς εδώ, αυτοί σε βίλες, σε υπουργεία
να κάνουν πάντα ό,τι γουστάρουν, ό,τι να 'ναι...
Μάλιστα σήμερα που είναι και αργία,
εμείς στα τέσσερα κι εκείνοι να γαμάνε.

Θα μας νικήσουνε, το ξέρεις ρε μεγάλε;
Το αποφάσισα, θα φύγω από κοντά σου.
Στη τηλεόραση ένα κανάλι βάλε,
μπροστά γονάτισε, στα τέσσερα εκεί στάσου.

Εγώ θα πάω να νικήσω τον εαυτό μου
μιας και διαλέγει όλους εκείνους πάντα να 'χει...
Θα γίνω ήρωας στα μάτια ενός εντόμου
που θα θαυμάζει τη θυσία μου στη μάχη.

Θα κάνω πόλεμο, θα γίνω βετεράνος...
Θα πάρω ασπίδα ένα καπάκι, μια κουτάλα
και θα φορέσω κατσαρόλα να 'χω κράνος...
Με τη κουτάλα θα βαράω τη κεφάλα.

Αν θέλεις να 'ρθεις απ' την άλλη πάλι έλα.
Έτσι κι αλλιώς αν είμαι μόνος μου θα πλήττω.
Ζήτω ο πόλεμος λοιπόν, ζήτω η τρέλα !
Μέχρι να βάλουμε μυαλό θα λέμε ζήτω."


Κώστας Σφενδουράκης

Λοταρία

Σου φιλώ την κέντα απόψε.
Το χαρτί του πόθου σου είναι της κρίσης σου η κήρυξις
και σε φιλώ ως δέρας ήδιστον που καλύπτει το άριστον εγώ σου ,
τον πόθο μου.
Η αγάπη παρφουμαρίζεται μέσα στον κόρφο της αμεριμνησίας σου
την μυρίζεσαι καθώς η τύχη σε προτιμά,
η γονιμότητα μας ετοιμάστηκε,
σου 'ρχομαι κατακούτελα τί φλόγιστρο , τί μαχαιριά , τί σπαραγμός και τί θέωση!


Ντόρα Βλάσση

Τσιμεντωμένος αναρχικός

Γεμάτος γύρω μου τίγκα τσιμέντο, σοβάδες, τούβλα
κι εγώ διστάζω να ξεμυτίσω έξω απ'την πόρτα,
μα αν καταφέρω θα το γιορτάσω με αρνί στη σούβλα,
δικό μου Πάσχα, λύτρωσης έξοδος, πικρά τα χόρτα.

Να μου θυμίζει τη σκλαβωμένη μου καρδιά η πικρίλα
κι εγώ να χαίρομαι ότι το όνειρο θεριεύει εντός μου,
δέντρο αιμάτινο που έχει κόκκινα κλαριά και φύλλα,
για να ταιριάζουνε στο μαύρο αντίκρισμα αυτού του κόσμου.

Θα 'ναι η αρχή μου, η πρώτη εκδίκηση, η πρώτη νίκη
το πρώτο αλάφρωμα και των ελπίδων μου τα πρώτα ρίγη,
πάνοπλος, έτοιμος, υπερασπίζοντας ό,τι μου ανήκει
κι όσοι με φθόνησαν θα 'ρθουν ξοπίσω μου σ' ένα κυνήγι.

Ταμπουρωμένος θα 'μαι όταν φτάσουνε στο μετερίζι,
θα 'χω φυλάξει για τον καθένα τους από ένα βέλος
που μόνο μέσα του σαν σφηνωθεί δεν θα σφυρίζει
και για τον Πρώτο, μια ωραία έκπληξη θα 'χω στο τέλος.

Στη σιχαμένη του θα κάτσω πάνω ηλίθια φάτσα
κι από τα γέλια η ουροδόχος μου, θα αδειάσει, κύστη
θα ηδονίζομαι, καύλα θα γίνεται κάθε γκριμάτσα,
του ηττημένου πια, του δεσμοφύλακα κελιών και κτίστη.

Πίσω απ' τη πόρτα μου -δεν παίρνω απόφαση, πάντα διστάζω-
ώρες και πείνασα, τι ωραία θα 'τανε να ΄χα για δείπνο
στη σούβλα αρνάκι, πικρά αγριόχορτα, όμως νυστάζω,
σέρνω τα πόδια μου ως το δωμάτιο...Πάω για ύπνο.

Κώστας Σφενδουράκης

Πνευματικά δικαιώματα

Πρωτομάστορες

Τέκνα του Αχέροντα

Κουδαρίτικα μιλούν

Οι δρύες στη Δωδώνη

Οι πέτρες, τα νερά, τα χώματα

Στο Βίκο συγχορδίες

Ψηλά στις δρακολίμνες

Να χορεύουνε μπεκιάρι

Στα δύο αντάμα

Ο Αώος καθώς

Στη Γη σεμνά συρτός

Στις πέντε να κατηφορίζει νότες.  

Σφαλίστε τα συμβόλαια

Τα κόμματα μετρήστε.

Εκτός απ’  τα Τζουμέρκα

Ποιος να κατέχει το συρτό;

Γιώργος Πρίμπας