Μπλουρπ

Σαν ψαράκι σ' ενυδρείο
και ιδρύω
σωματείο.

Με πλησίασαν αρχόντοι
μ' ένα δόντι !
Τόσο αστείο.

Μου προτείνανε οι γέροι
νταλαβέρι
και κουτάλα.

Ψήθηκα σε μια βεράντα...
Μια για πάντα
μες στη γυάλα !




Κώστας Σφενδουράκης

Ψοφίμι

Που είσαι τώρα ψοφομάγκα;...
Σου ΄παν θα μοιάζεις και του Λιάγκα.
Τι ευτυχία! τι χαρά! τι ηδονή!
Πήρες το ακριβό ρολόι
κεχριμπαρένιο κομπολόι
να κουδουνίζει όταν το Νokia δονεί.

Που 'ν' το παλιό σου νταηλίκι;
Είσαι λυκάκι κι είναι λύκοι
και δεν σου δίνουν απ' τ' αρνάκι το παχύ.
Τώρα μονάχα θα γρυλίζεις
σε άδειους δρόμους σαν γυρίζεις
με βήμα πάντα αγχωμένο και ταχύ.

Δεν είσαι εσύ για ιστορία
εσένα σε είχανε παρία...
προορισμένος ως απόβλητο στη γη.
Τώρα το μόνο που σου μένει
είναι να κάνει η οικουμένη
μπρος στην εικόνα σου -χα!- ενός λεπτού σιγή.


Κώστας Σφενδουράκης

Η κοινωνία των αρουραίων

Μέσα στα σκοτεινά δωμάτια
 τρέχουν, συρίζουν, αρουραίοι...
Λάμπουνε τα μικρά τους μάτια
μυρίζοντας το αίμα που ρέει.


Έξω από 'κει παντού ψοφίμια
κι η πόλη τσιμεντένια κούκλα,
σαν στου Καμύ - κάποιοι αγρίμια,
μα ποιος ξεφεύγει απ' την πανούκλα;


Κι απ' τους δαιμόνιους αγγέλους,
ανακοινώθηκε επιτέλους,
του συμβουλίου η συμφωνία:

''Λόγω πια συνθηκών ακραίων,
αλλάζουμε την κοινωνία
σε κοινωνία αρουραίων''.


Κώστας Σφενδουράκης

Ου ράδιον

Ήταν ένα καθαρό,αστραφτερό σκοτάδι,
ένα διαμάντι που καιγόταν με την ψυχραιμία
που πηγαινοέρχονται σαν εκδρομείς τα νερά.
Το καθεστώς ήταν αυτό και έπρεπε να διασχιστεί
όσο το δυνατόν πιο ραγδαία
και χολερικά να είμαι ατενώς προσηλωμένη
και να συγχαίρω τους άλλου Λαβδακίδες γιατί οίκος τους
μπορεί να εξέπεσε αλλά τ' όνομα τους ζεί.
Έτσι ζεί το όνομα μου τώρα με την ηπιότητα των θυμάτων,
εύκρατο όχι καρπερό,
ένα πράο στρέμματακι χωρίς πολλές απαιτήσεις για δημήτρια.
Αυτή είναι μία ανθυγιεινή πραγματικότητα.

Τα μιλιούνια πάμε στην παράδεισο του χασάπικου ,
εκεί στις τάβλες με τις σφαίρες στα δόντια, ταυτότητες,
και στον δρόμο ως οδεύουμε βγάζουμε λάμψεις ,βγάζουμε σήματα,
έντομα λαμνοκοπούν μέσα στις φλόγες των οραμάτων μας
και εδώ πια δεν είμαστε ερίφια , είμαστε τόσο υπέροχα δούρειοι
και τόσο τραγικά οιδιπόδειοι ,αγαπητικοί της αυτοτιμωρίας,
του στρεβλού απογαλακτισμού και του ερωμένου θάλπους ασφαλείας.

Ζήσαμε τις τσάπες σαν σμήνη στα ουράνια
ζήσαμε τα ματωμένα τρένα, ζήσαμε τα ματωμένα χιόνια,
τις λαγκαδιές κατάνθιστες κι ως τα χείλια συκώτια κι άλλα μέλη
ζήσαμε κάθε έναρξη της ανθρωπότητας*
ως επίγονοι αναγνώστες από ζάχαρες.

Σήμερα οι αιτήσεις μας με τα κόπρανα της φρονιμάδας
αποσυντίθενται, αυτή είναι η πραγματικότητα
και η σοδειά της χαμέρπειας και της φυγομαχίας ,
τα σίελα των πυρκαγιών τα καίνε και τιμωρούν ,
καίνε με χολή,σαϊτεύουν την αληθινή γουρουνόφατσα,
τις κοιλιές και την ζωή την ψώρα , την ψώρα.
Γιατί να σωθείς απ' αυτήν την δικαιοσύνη;
γιατί ν' αφήσεις τ' άδικο να σε περιθάλψει
με 'κείνες τις σαθρές του φροντίδες;
Γιατί να θές να σε σώσει τ' 'άδικο;

* " Η επανάσταση είναι η έναρξη της ανθρωπότητας" Ζαν Πόλ Σάρτρ


Ντόρα Βλάσση

Παρμπρίζ

Και τα χειρότερα δεν είδες.
Αμάξια που ξερνάνε κόρνες,
αγριεμένοι νταβατζήδες,
αλλοδαπές γριές οι πόρνες.

Κάπου πιο κει το νταλαβέρι,
το κέντρο πνίγεται στη σκόνη,
εγώ οδηγώ, δίπλα δυο γέροι
και μια μαντάμ, ο ένας χουφτώνει.

Καλά που παίζει και μια μπάντα
και την ακούω στην Κλαυθμώνος
ενώ έχω δει σχεδόν τα πάντα
και έχω νιώσει τόσο μόνος.

Δεν είδες τίποτα μωρό μου
στη διαδρομή αυτή του τρόμου.


Κώστας Σφενδουράκης

Ζήτω η αναρχία!

Με τουμπανιασμένα μάτια

κι οι κινήσεις του ζωώδεις,

είναι από τα κομμάτια

που δεν έσφαξε ο Ηρώδης.

''Ζήτω! Ζήτω η αναρχία!''

Του καλύπτει τα κενά του

και ας παίζουν τα ηχεία

εμβατήριο του θανάτου.

Έλα τώρα πες το ''Ζήτω''

μέσα στη μεγάλη ήττα.

Τώρα που σε βλέπω φρίττω...

Σ' έχουν ρίξει στη μαρμίτα

κι από πάνω με άγρια δόντια

πλήθος! νέοι και γερόντια!

Κώστας Σφενδουράκης

Ίσως πολιτικό

                                      στη Χριστιάννα


Πέρατα ήμαστε
Σε απόσταση αναπνοής

Ιχνηλάτες κερκόπορτας
Ανάστροφης των στιγμών
Του αμέτρητου

Πέρατα ήμαστε
Σε απόσταση αναπνοής

Σε στάχτες
Φοίνικες σμιλευτές
Ορίων να Είμαστε


Γιώργος Πρίμπας