Μας έριξε ετούτος ο αιώνας
ανήλεα στου ψεύτικου τη δίνη,
μας πλάνεψε αισχρά ο απατεώνας
με του καινούριου κόσμου τη σαγήνη.
Και γίνανε οι εποχές χειμώνας,
χειμώνας η εποχή τώρα έχει μείνει
κι αφού μας κοκκαλώνει ο παγετώνας
στης κόλασης μας ρίχνει το καμίνι.
Του πνεύματος τα βήματα χελώνας
κι εμείς σκιές ανθρώπινης εικόνας,
με μιαν αρχαία σκάβουμε αξίνη
τον τάφο μας που μοιάζει παρθενώνας∙
κοντά του ούτε δέντρα ούτε κρίνοι
μονάχα ένας θεός που θα μας κρίνει.
Κώστας Σφενδουράκης
πολύ καλό...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή