«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Η ενορία της Ταβέρνας

Αγία ταβέρνα.
Ομίχλη μέσα σου οι ψαλμωδίες με τις γωνίες.
Ομίχλη οι κάτοικοι σου ,
χωρίς πρόσωπο.
Το σύρμα με τα πολύχρωμα φώτα ,
η ψάθα της καρέκλας με τις ανοσιολογίες στην πλέξη
και ο τσίγκος των κανατιών βαθυκόκκινος
βαφτισμένος στο οινόπνευμα.

Αγία ταβέρνα.
Οι θαμώνες με τα χρυσά στέφανα , ένα κύκλο γύρω απ' τα ξεροκέφαλα τους ,
άγιοι της μέθης , του ραχατιού , της τρικυμίας.
Οι αγιογραφίες των παλιών μεθυσμένων μες στην λύτρωση τους ,
εν ώρα εξομολόγησης απαθανατισμένοι στους τοίχους,
κάτω απ' το καλιμάφκι του ταβερνιάρη ,
κάτω απ' το καλιμάφκι του καπνού,
γαϊτανάκι εγκλήμάτων κι ανδραγαθημάτων
και στα βαθιά , το κρασοβάρελο ,
η κολυμπήθρα του Σηλωάμ.


Ντόρα Βλάσση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου