Μες στον υγρό βυθό θα μπω
μέσα στην πίστη του Ρεμπώ.
Έρωτας είναι, είναι βυθός
ένας αιώνιος ανθός.
Υπνωτισμένος τον ρουφώ...
Από ένα πέταλο κρυφό
βγαίνει τραντάζεται ο χυμός
της ηδονής γλυκός θυμός.
Τώρα διατάζει: " Έλα πιες" !
" Ναι, θα σε πιω, μα πόσο καις" !
" Τόσο που ετούτη τη νυχτιά
γίνεσαι ολόκληρος φωτιά" !
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου