Δεν είναι ο πόθος μας αυτός,
ετούτη η γη είναι ξένη...
Είναι ο άλλος μας εαυτός
με σύμβαση ορισμένη.
Θα 'ρθει μια μέρα και θα πεις:
" Πώς πέρασαν τα χρόνια;!
Μία ζωή "της προκοπής"
με καθαρά σεντόνια...
Κι όμως δεν μπόρεσα να ζω
στιγμούλες ευτυχίας
στο κόσμο τούτο το χαζό
χάρη μιας συμμαχίας...
Συμμάχησα με τα φθηνά
αισθήματα του κόσμου
για να καλύψω τα κενά...
δεν είμαι όμως δικός μου".
Μα όταν το πεις κοίτα μπροστά,
σε κείνο παραδώσου
με μάτια, ερωτικά, κλειστά
φίλησε το όνειρό σου !
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου