Χύδην

Στα ποίμνια μέλλονται τα σφαγεία
αφήνουνε για ενέχειρα ιστούς
των μαζών τους η συνήθης ανία
διασκεδάζεται θαρρείς μές σε ατμούς.
Συχνά πυκνά κερνιούνται συνανθρώπους
γεμάτη κάθε τόσο η πλατεία
πέλεκυς βαρύς, πάνω στον λαιμό τους,
στα κοπάδια μέλλονται τα σφαγεία.

Σχεδίασα το παρατόλμημα μας
μου έλειψε του τρόμου το ροδάνι
ν' αλέσει το οικοδόμημα μας
να δρέψει ,να θερίσει, να ξεκάνει .
Στα δημόσια πάλκα τόσα βράδια,
μία κακοπαιγμένη ανταρσία,
της λύσσας σφαγή για τα αποφάγια,
στα ποίμνια μέλλονται τα σφαγεία.

Στέκουνε οι πρώτες της πύρας μέρες
μνημεία φαιά, ξεγνεμένες Τροίες
απίθανοι μύλοι, χωρίς αέρες
σκύλ' ειναι οι μέρες , οι πάντα κρύες.
Οι σιωπές είναι μικρές τιμωρίες
για τους αιματολάφτες στην πλατεία
νοικοκύρηδες , των τύπων κυρίες ,
στα ποίμνια μέλλονται τα σφαγεία.

Πάνω απ' τις ανίες τους πώς παύει
της τελευταίας της τρίλιας η φωτιά
πάντα είν' αυλή και πάντα χαύει
τις υποσχέσεις νέου βασιλιά.



Ντόρα Βλάσση