Η μοίρα μου έστησε παγίδα
την ομορφιά μου 'δειξε πέρα
σαν πεταλούδα στον αέρα
να πνίγεται στη καταιγίδα.
Μα έκανα την καρδιά πυξίδα
το όνειρο λευκή παντιέρα
είπα την θάλασσα μητέρα
και την ταξίδεψα μ' ελπίδα.
Σ' ανατολή βορά σε δύση
σε νότο, ορίζοντες απλώνω
με ένα σκοπό να έχω μόνο:
η μοίρα να μη μ' οδηγήσει
μέχρι να την αφήσω πίσω
την ομορφιά να κατακτήσω.
Κώστας Σφενδουράκης
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου