«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Ο τόπος

Έφυγα πάλι από την Κρήτη
μία Τετάρτη ένα πρωί
πίσω μου άφησα το σπίτι
να κυοφορήσει την ζωή.

Έκλεισα εκεί ελπίδας σκέψεις
σ' ένα μπουκάλι με ρακί
των ποιημάτων σκόρπιες λέξεις
και μια εικόνα πατρική.

Τούτος ο τόπος μ' έχει θρέψει
γλυκιά εικόνα και πικρή
αυτόν τον τόπο έχω λατρέψει-

αυτόν τον τόπο: να με πείθει
ότι η ζωή που 'ναι μικρή
γίνεται ωραίο παραμύθι !


Κώστας Σφενδουράκης
~

2 σχόλια:

  1. Γιώργος Πρίμπας25 Αυγούστου 2011 στις 1:57 μ.μ.

    Ο κ. Κόυνερ και η φύση [Berthold Brecht]
    [...] θα μου άρεσε βγαίνοντας από το σπίτι μου να αντικρίζω μερικά δέντρα [...] Καλά, ρώτησαν τότε τον κ. Κόυνερ, γιατί δεν πηγαίνετε κάπου-κάπου στο ύπαιθρο, μια και θα βλέπετε δέντρα. Ο κ. Κόυνερ αποκρίθηκε με απορία: Μα εγώ είπα ότι θέλω να τα βλέπω βγαίνοντας από το σπίτι μου.


    Κώστα, πριν 50-60 χρόνια το «όνειρο φυγής κι ελευθερίας» ήταν η πόλη και τα κουτάκια να μένουμε. Είμαι σίγουρος ότι αν «πάμε πίσω», τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας τα ίδια «όνειρα φυγής κι ελευθερίας» θα έχουν πάλι. Εκτός αν «κάτι» αλλάξει... (που δεν το βλέπω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κώστας Σφενδουράκης25 Αυγούστου 2011 στις 2:43 μ.μ.

    Μα ήδη τα παιδιά σήμερα βαριούνται την εξοχή, αλλά δεν είναι μόνο αυτό όταν αγαπάς έναν τόπο και μάλιστα τον τόπο καταγωγής...είναι και οι αναμνήσεις, πολύ βασικό για τον άνθρωπο κι όσο μεγαλώνει, περισσότερο...πάντως τα κουτάκια ποτέ δεν τα χώνεψα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)