Η Κατερίνα

Η Κατερίνα έχει ένα σπίτι
τα αγόρια της
ένα μικρό λύκο κάτω

απ'το μαξιλάρι
τις κούκλες της βάφει,τις χτενίζει
μ'ένα φτερο πουλιού

παίρνει αίμα απ'τα κεράσια
τα χείλια και τα μάγουλα
της βάφει κόκκινα
ισσοροπεί με ψηλοτάκουνα
στο σκαμπό μπροστά
στον καθρέφτη

ψηλώνει
ψηλώνει
ψηλώνει
ύστερα μικραίνει
μικραίνει
όσο ένα μυρμήγκι

κάθε βράδυ κοιμάται
αγκαλιά μ'ένα σκαντζόχοιρο
γαντζωμένο πάνω της
ο λύκος λύκος

και το πρωί λέει,αφήστε με
είμαι άρρωστη
δεν θέλω σχολείο να πάω
πάνω στη σάρκα της μπηγμένα δάχτυλα
τα δικά της δάχτυλα
σ'αλλωνών σώματα

η Κατερίνα άδειο τρένο
τις νύχτες ταξιδεύει
μες'στο τρένο άλλο τρένο
έρχεται απ'την αντίθετη κατεύθυνση
κάθε φορά

τα χρόνια περνάνε
η Κατερίνα μεγαλώνει
το παράθυρο μικραίνει
τόσο που χωράει στη χούφτα της

μια σπασμένη κούκλα
ίδια με τις δικές της κοιτάζει
τη βροχή στα μάτια της
να πέφτει...







Βαλάντης Βορδός