«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Mεταξουργείο

Περνώντας από την Παναγίτσα ήθελα να κλάψω. Θα έκλαιγα από θυμό, από οργή,

αν δεν σκεφτόμουν ότι πάνε δέκα χρόνια από τότε που έπαψα να πιστεύω και να

σταυροκοπιέμαι αυτιστικά όπως οι υπόλοιποι της οικογενείας. Μετά θυμήθηκα το ζυγό της άμαξας,

το ψάρι του ανέμου και το καλαθούρι με τα άγκιστρα και τις πετονιές. Κι αντί να κλάψω, γέλασα.

Μούδιασε το κεφάλι μου από το γέλιο. Μ’έπιασε μαύρη απελπισία γελώντας. Κι ο πανικός ξαναγύρισε.

Μέχρι δακρύων. Μπήκα σ’ένα δισκάδικο. Βαθύτερο από εκκλησία. Εδώ είναι ο ναός.

Εδώ και το φαρμακείο. Ακλόνητο το Μεταξουργείο-Βάθης τόπος ποίησης- ολοζώντανος βυθός ανέστιων και ανέργων.

Ρούχα καρφωμένα στα κάγκελα.Πρεζόνια χαλασμένες εξατμίσεις βενζίνη αφαίμαξη.

Πουτάνες νεοκλασικά βρυχηθμοί από τα γύρω τρελάδικα. Εδώ είναι η ρωγμή του τραγουδιού.

Εδώ και η ρίζα του ποιήματος.







Χαριτίνη Ξύδη

3 σχόλια: