«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Tρία βρόχινα ποιηματα

Σε είδα στην πλατεία Δικαστηρίων.
Με τα τακούνια σου κομμάτιαζες
οριζόντια και κάθετα
το σάπιο πτώμα της πολιτείας.
Μέρες μετά σε ξαναείδα
τυχαία στη γειτονιά.
Στα χέρια κρατούσες
τη βρόχινη μήτρα σου.

*
Είσαι βροχή σ' ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Σκονισμένος καθρέφτης.
Τις νύχτες ένας πιτσιρικάς
με το δάχτυλο γράφει πάνω του
ποιήματα.
Είσαι μια εξόριστη βροχή
ανακατεμένη με
σκόνη και άνεμο.

*
Η αγάπη είναι βροχή.

Όλη νύχτα κοιτούσε τα μάτια της
ώσπου άρχισε να βρέχει αργά,επίμονα.
Έπειτα,γρήγορα,διαπεραστικά.
Η βροχή δεν σταμάτησε ποτέ.


Βαλάντης Βορδός
~ ,

1 σχόλιο:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)