Οι εποχές είναι όλες μα όλες εδώ,
όταν είσαι.
Το φθινόπωρο μία όμπρα Βύρωνος
το φθινόπωρο νωπό
ύστερα ζαχαρότευτλο -εαρινό σπόρι,
όχι φυτό,μα ίδεα,
ο χειμώνας αλκόολ
και το καλοκαίρι ημιλιπόθυμο πανδαιμόνιο.
Όταν είσαι είμαι γυρνάμενη ,
είμαι νηπενθής μίσχος,
είμαι χήρα χωρίς ντροπή
και ήβη των τρυφερουδιών.
Είμαι σπινθήρας,
αλαφιασμένο χηνοπάλεμα
και κολυμπιθρόξυλο σε αντάρα,
χάβρα δονήσεων στα φυλλώματα.
Είναι οι στιγμές ενδοφλέβιες.
Η βρώσις, μία παύση χρόνου,
η μετάλλαξη της πείνας ,
η επιστήμη της λαγνείας,
ένα περιπλεγμένο λεξιλόγιο για την υπέρτατη πείνα
του ανθρώπου γι' άνθρωπο.
Ντόρα Βλάσση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου