Για κοιτάξτε την καβάλα
πάνω στου βουνού τη ράχη,
έχει δέρμα σαν το γάλα
και στ’ αυτί της ένα στάχυ.

Τη νεράϊδα σας λέω,
που ‘χει στα φτερά της χρώμα,
με τα μάτια μου επιπλέω
στο κυματιστό της σώμα.

Να! κοιτάξτε το ραβδί της,
εκπληρώνει επιθυμίες
κι από πάνω ένας σπουργίτης
κελαϊδάει παροιμίες:

«Ζήτα της, πριν σε αφήσει,
παθιασμένα απ’ τη καρδιά,
ζήτα! και θα σου χαρίσει
του παραμυθιού κλειδιά.

Ζήτα τα, γιατί ‘ναι η ώρα,
πριν χαθεί μέσα στη λήθη∙
ζήτα τα να κάνεις τώρα
τη ζωή σου παραμύθι»!


Κώστας Σφενδουράκης