Αργοπεθαίνει και σαπίζει η πόλη,
ας τη βουτήξουμε μες τη φορμόλη.
Σάπια! Μας πνίγει με τη μυρωδιά της
μα είναι η μάνα μας και μεις παιδιά της.
Παίρνει στο θάνατο και μας μαζί της,
σαν μας ταϊζει από το βυζί της ,
δεν ρέει γάλα ρέει δηλητήριο
κάθε της κύτταρο έν’ άθλιο κτίριο.
Δύσμοιρη πόλη, καταδικασμένη
σ’ έν’ αργό θάνατο∙ και μεις κλεισμένοι
μέσα στα σπλάχνα της και μας σκοτώνει∙
γίναμε θύματα και μητροκτόνοι.
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου