Χριστουγεννιάτικα στο κέντρο
ήμουν ξημέρωμα Σαββάτου,
είδα στο σύνταγμα ένα δέντρο
που είχαν στολίσει τη σκιά του.
Είπα πως θα 'ναι απ' το μεθύσι
ή από της λήθης τη μαστούρα
το δέντρο ήταν κυπαρίσσι
κι εγώ ήμουν μια νεκρή φιγούρα.
Πια η γιορτή είχε τελειώσει
ερημική στιγμή και κρύα
να είμαι εκεί χωρίς αιτία
και να κοιτώ που ' χαν φυτρώσει
δίπλα στο δρόμο λίγα βρύα...
έμοιαζε τάφος η πλατεία.
ήμουν ξημέρωμα Σαββάτου,
είδα στο σύνταγμα ένα δέντρο
που είχαν στολίσει τη σκιά του.
Είπα πως θα 'ναι απ' το μεθύσι
ή από της λήθης τη μαστούρα
το δέντρο ήταν κυπαρίσσι
κι εγώ ήμουν μια νεκρή φιγούρα.
Πια η γιορτή είχε τελειώσει
ερημική στιγμή και κρύα
να είμαι εκεί χωρίς αιτία
και να κοιτώ που ' χαν φυτρώσει
δίπλα στο δρόμο λίγα βρύα...
έμοιαζε τάφος η πλατεία.
Κώστας Σφενδουράκης
Καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά
χρόνια πολλά Γιάννη με την ευχή να παραμείνουμε άνθρωποι μ' αυτά που μας περιμένουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήKώστα αυτό που με άγγιξε περισσότερο είναι η τελευταία στροφή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα χορτάρια που ξεφυτρώνουν σιγά, σιγά σε εγκαταλελειμμένες κατασκευές είναι κάτι που πάντα μου αρέσει και εμπνέει.
πολύ καλό Κώστα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ Αρίστο :)
ΑπάντησηΔιαγραφή