Έχω αληθινό σεβασμό στο άλλο αληθινό μας πρόσωπο ,
το αγαπημένο,
του υπονομευτή και διεφθαρμένου , του ανθρωπίσκου.
Αυτή η αυθεντικότητα είναι η πεντάμορφη πεμπτουσία της ύπαρξης.
Η άλλη πλευρά της ημέρας.
Ο κύκλος αυτός ,είναι μία πόρτα που μπορεί αναμφισβήτητα να σε βγάλει πίσω στον κήπο και στην αθανασία.
Φυλαχτήκαμε σαν φίδι στον κόρφο της οικογένειας , στο κόρφο της κοινωνίας.
Κοιμηθήκαμε απόκοσμα δροσεροί , αλλιώτικοι και μακρινοί της αγάπης και της αλληλεγγύης , πολέμιοι τις ακηλίδωτης ψυχής , ανειρήνευτοι , σε κρεβάτια που μας ζέσταναν σαν επιτομές τις αθωότητας .Και είμασταν πράγματι αγνότατοι.Εμείς οι αληθινοί.Σ' αυτή την διάσταση φίλοι δεν πιανόμαστε.Και στην άλλη πέφτουμε στην φωτιά για τους αμέτρητους αδερφούς μας και για τις συνθήκες της σωτηρίας μίας ψυχής αγγελοκρουσμένης και δικαιωματικά υπέροχης.Αλλά αυτό το άλλο αληθινό μας πρόσωπο , είναι το αποπαίδι της πιο αγνής αγάπης που εγκολπώθηκε ύστερα απο πόνο.
Πεντάμορφε ανθρωπίσκε! Έτσι σε παραδέχομαι.Εδώ το αγλάισμα της δικαιοσύνης σαν σινιάλο , μου παραγγέλνει να πέσω στην φωτιά για το δικαίωμα σου στην σκοτεινή κληρονομιά του τρωκτικού που υπήρξε ο τεκμηριωμένος σου γεννήτορας.Λοιπόν δικαιούσαι να αδειάσεις τις χολές σου , αυτά τα βαθυπράσινα βοτάνια που μπορούν να ξεπατώσουν το πιο ψηλό βουνό και την πιο ανελέητη θαλάσσια βουλιμία.
Η αγάπη μου μπορεί να δεί τις αληθινές της διαστάσεις , ξέροντας σε για φρικαλέο τερατοπαίδι , θρεμμένο με τα χαλασμένα γάλατα ενός δαιμόνιου ζώου.Η αγάπη μου για 'σενα μπορεί να σύρει μέσα απ' την αθωότητα του αποτρόπαιου εαυτού σου ,εκείνον τον ήλιο που κοιμάται και να σημάνει την βάρδια του αγγέλου.
Ντόρα Βλάσση
το αγαπημένο,
του υπονομευτή και διεφθαρμένου , του ανθρωπίσκου.
Αυτή η αυθεντικότητα είναι η πεντάμορφη πεμπτουσία της ύπαρξης.
Η άλλη πλευρά της ημέρας.
Ο κύκλος αυτός ,είναι μία πόρτα που μπορεί αναμφισβήτητα να σε βγάλει πίσω στον κήπο και στην αθανασία.
Φυλαχτήκαμε σαν φίδι στον κόρφο της οικογένειας , στο κόρφο της κοινωνίας.
Κοιμηθήκαμε απόκοσμα δροσεροί , αλλιώτικοι και μακρινοί της αγάπης και της αλληλεγγύης , πολέμιοι τις ακηλίδωτης ψυχής , ανειρήνευτοι , σε κρεβάτια που μας ζέσταναν σαν επιτομές τις αθωότητας .Και είμασταν πράγματι αγνότατοι.Εμείς οι αληθινοί.Σ' αυτή την διάσταση φίλοι δεν πιανόμαστε.Και στην άλλη πέφτουμε στην φωτιά για τους αμέτρητους αδερφούς μας και για τις συνθήκες της σωτηρίας μίας ψυχής αγγελοκρουσμένης και δικαιωματικά υπέροχης.Αλλά αυτό το άλλο αληθινό μας πρόσωπο , είναι το αποπαίδι της πιο αγνής αγάπης που εγκολπώθηκε ύστερα απο πόνο.
Πεντάμορφε ανθρωπίσκε! Έτσι σε παραδέχομαι.Εδώ το αγλάισμα της δικαιοσύνης σαν σινιάλο , μου παραγγέλνει να πέσω στην φωτιά για το δικαίωμα σου στην σκοτεινή κληρονομιά του τρωκτικού που υπήρξε ο τεκμηριωμένος σου γεννήτορας.Λοιπόν δικαιούσαι να αδειάσεις τις χολές σου , αυτά τα βαθυπράσινα βοτάνια που μπορούν να ξεπατώσουν το πιο ψηλό βουνό και την πιο ανελέητη θαλάσσια βουλιμία.
Η αγάπη μου μπορεί να δεί τις αληθινές της διαστάσεις , ξέροντας σε για φρικαλέο τερατοπαίδι , θρεμμένο με τα χαλασμένα γάλατα ενός δαιμόνιου ζώου.Η αγάπη μου για 'σενα μπορεί να σύρει μέσα απ' την αθωότητα του αποτρόπαιου εαυτού σου ,εκείνον τον ήλιο που κοιμάται και να σημάνει την βάρδια του αγγέλου.
Ντόρα Βλάσση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου