Είμαι εγώ, είμαι εγώ, δεν είναι άλλος
αυτός που γέμιζε η ματιά του από σελήνη,
με μια ψυχή που 'χε ντυθεί αγγέλου κάλλος
με κάθε ανάσα κι έναν κόμπο του να λύνει.
Δεν είμ' εγώ, δεν είμ' εγώ αυτό που είπα
εγώ είμαι μόνο μια σκιά απελπισίας
τώρα η ματιά μου πια γεμίζει με μια τσίπα.
Εγώ είμαι της συνείδησής μου ο αντιρρησίας.
Μη με κοιτάς, μη με κοιτάς αγαπημένε
είμαι το μέλλον σου, του μέλλοντος η φρίκη
που την εικόνα σου κρατώ για δεκανίκι.
Θα σε κοιτώ μ' αυτά τα μάτια που θα κλαίνε,
για τη ζωή που πια δε θα γυρίσει πίσω...
Είσαι η φωτιά, θα σε ποθώ μέχρι να σβήσω!
Κώστας Σφενδουράκης
