Κορμιά χαμένα και κυρτά
σαλεύουνε σε υγρά υπόγεια
εκεί που ο χρόνος σταματά
εκεί που δεν χωράνε λόγια.
Κάθε κορμί και μιας γωνιάς
ο στριμωγμένος ιδιοκτήτης
υπό αίρεση της γειτονιάς
η υπομονή και η ανοχή της.
Τα μάτια πάνω κοφτερά
λεπίδια όταν τους κοιτάνε
τα πληγωμένα τους φτερά
τους κόβουνε να μη πετάνε.
Αλλάζουν τόπους συνεχώς
ψάχνοντας φως ή ένα σημάδι
γι’ αυτούς ο κόσμος δυστυχώς
είν’ ο προάγγελος του Άδη.
Άπατρεις μιας ζωής μικρής
τους ξεγελά ότι θα τους δώσει
μα πριν λαλήσει ο αλέκτωρ τρις
η ίδια η ζωή θα τους προδώσει.
Κώστας Σφενδουράκης
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο