Μη μου μιλάς, μη μου στέκεσαι, δεν είμαι κανένας.
Μες στο σαθρό το καπέλο σου δεν μπαίνω λαγός.
Είμαι μια τρίχα που γλίστρησε απ'τα δόντια της χτένας,
είσαι εσύ ξακουστός της τέχνης προαγωγός.
Μη μου μιλάς και τρυπήσου με τη μύτη της πένας.
Κάψε τις φλέβες σου να γίνεις ο καλός αγωγός.
Κάνε αυτό που αγαπάς-δεν το ξέρει ο καθένας.
Νιώσε σαν άρχοντας σαν πρόεδρος ή έστω υπουργός.
Μη μου μιλάς, μη μου στέκεσαι, εγώ θα περάσω.
Τούτη την πύλη διαβήκανε γενιές και γενιές.
Δεν με τρομάζει -το ξέρεις- το μαύρο σου ράσο.
Δεν είσαι...αλήθεια! Δεν είσαι σοφός ή πατέρας.
Κάνε όπου θες, μέσα, γύρω σου, παντού μελανιές.
Εγώ είμαι ένας κανένας που γίνομαι αέρας...
Κώστας Σφενδουράκης
