Μια μαντινάδα μοντέρνα να πεις, στον φίλο μου Κώστα

Για δες καλέ μου φίλε εσύ ,Κώστα Σφενδουράκη,

για δες, τα ξημερώματα πως μας σημαδεύουνε ώσπου να απωθάνουμε όρθιοι,

για ιδές την Κρήτη και την Αμοργό!

Πως την σημάδεψαν για πάντα οι θεοί που συνοδεύουν τον εωσφόρο,

και πως εγώ η αδύναμη ,να πω , αχ,το φως του το κατέχω,

όλα τα νησιά μαθές θα με περιγελούνε,

πως δεν κατέχω τίποτις, θα πούνε γαργαλιστά,

όμως εγώ βαθιά μέσα μου αντικρύζω το φώς,

κι όλο έρχεται από την Κρήτη στην Αμοργό,

συνέχεια το συναντάω,

κι έχω μάτια Ροβινσώνα από νησιά,

τα βλέπεις; τα φοράω,

όλα να είναι όμορφα στην ζωή σου φίλε μου,

Κώστα εσύ με το υπέροχο σκυλί σου,

υπέροχη κι η θωριά σου,

κι εγώ ένας απλός φίλος σου αδύναμος να περιγράψω την καρδιά σου,

αυτήν θα την περιγράψουνε ανάγλυφα οι στιγμές του χρόνου,

όμως κι εγώ αχ, πως ονειρευόμουνα με τον Προύστ να την κορφολογήσω,

κι αν ήταν δυνατόν έτσι διάτρητη να στην εχαρήσω,

καλέ μου φίλε, καλό καλοκαίρι να χεις πιό,

να μην σε συζητάνε, άλλοι από νεράιδες και ξωτικά σε μεθυσμένο αρακλό και αγαπητό για πάντα..


Πόπη Συνοδινού


Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου Πόπη...