Ω! Περπατάτε μέσα μου και ξέρετε
πότε γλυκές εικόνες να μου φέρετε
αέναες και στην ανατριχίλα τους
αειθαλείς, με πάνω όλα τα φύλλα τους.
Φευγάτες στης ζωής μου τα καμώματα
γυρνώντας με γεμίζετε μ’ αρώματα
και χρώματα που αλλάζουν μεσ’ τη ζάλη μου
απ’ το ποτό σας που 'ναι στο κεφάλι μου.
Και πάντα όταν λείπετε κενότητα
μου λείπει απ’ το συναίσθημα η αγνότητα
στις σκοτεινές μου σκέψεις μέσα χάνομαι
κι ενώ ζω τη ζωή δεν την αισθάνομαι.
Κάθε μια από σας λευκή και όμορφη
στου νου μου στων θεών μου το βουνό μορφή
με μήνυμα "το πνεύμα είν' αθάνατο"
μέσα από σας θα χαιρετώ τον θάνατο.
Κώστας Σφενδουράκης
