Παλεύοντας στα κύματα Αντρέα
ρωτούσες ο μικρός τι θ' απογίνει
μοιραία η σκέψη, η στιγμή μοιραία
της μοίρας το μυστήριο, σαγήνη.
Παλεύοντας και στη ζωή πνιγόσουν
εκείνος που αγαπούσες οξυγόνο
μου είχες πει πως όσα ονειρευόσουν
για εκείνον τα ονειρεύτηκες και μόνο.
Μα τώρα μοναχό θα τον αφήσεις
στο όμορφο σπιτάκι, στο μπαλκόνι
τα μάτια του ψηλά για να σηκώνει
και μέσα στο αγκάλιασμα της φύσης
να σκέφτεται πως έχει έναν πατέρα
που στέλνει την αγάπη του απ' το πέρα.
(στον Αλέξη που έχασε τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου)
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου