Ποιο βάσανο σε γέρασε κι ακόμα
ποια αίσθηση σ' αγκάλιασε χαράς
που φόρεσες του έρωτα το σώμα
με της φθοράς.
Ποιος άλλαξε το κλάμα αυτό με γέλιο
ποιος άφησε στα χείλη σου φιλί
και βγαίνει απ' το στόμα ευαγγέλιο,
λευκό πουλί.
Οι εικόνες την αλήθεια τους να στάζουν,
ποιος σου 'δωσε δυο μάτια κοφτερά
του κόσμου όλα τα πρόσωπα να μοιάζουν
λυπητερά.
Την άχρωμη ομόρφυνε ψυχή σου,
την πήρε στον δικό του ουρανό...
εσύ ήρεμα πέσε και κοιμήσου,
θα σε κουνώ !
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου