Για όσους δουλεύουνε υπόγεια
και πάντα ύπουλα χτυπάνε
ή παγιδεύουνε με λόγια
αυτούς που λεν' ότι αγαπάνε...

Για όσους δεν γνωρίζουν δίκιο
κι αυτούς που στην καρδιά τους βάζουν
τους παίρνουν υψηλό ενοίκιο
που πονηρά με δόλο αρπάζουν...

Για όσους η έννοια της αγάπης
στερείται κάποιας σημασίας
και που μονάχα τα δεσμά της
είναι γι’ αυτούς μέσο εξουσίας...

Για όλους αυτούς και επιπλέον
για όσους πίνουν στην υγειά τους
έχω να πω, δε θέλω πλέον
στη ζωή μου ούτε τη σκιά τους.


Κώστας Σφενδουράκης

Σχόλιο:
Η απογοήτευση του μαθητή, όταν ο δάσκαλος που θαυμάζει,
ξαφνικά δείχνει ένα άλλο πρόσωπο εμπάθειας υποκρισίας
και μικρότητας απέναντί του χτυπώντας τον ύπουλα
απαξιώνοντας τον, διαδίδοντας ανυπόστατες κατηγορίες
μόνο και μόνο γιατί κάποια στιγμή δεν τον άκουσε ή
υπάκουσε, είναι τεράστια γιατί εναλλάσσονται μέσα της
η θλίψη η οργή η αίσθηση της αδικίας και του προκαλεί
ένα βασανιστικό ερωτηματικό και μια ανυπόφορη αηδία.
Παρ' όλα αυτά ο μαθητής σεβόμενος αυτά που έλαβε απ' τον
δάσκαλο και πρόσθεσαν σε μια πνευματική γι' αυτόν
οικοδομή δεν θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο...
Ούτε εχθρός ούτε δάσκαλος πια (δεν μιλάμε για φιλία, γιατί
είναι εκεί πιο μεγάλη η πλάνη ).
Το ευχαριστώ παραμένει γιατί είναι από καρδιάς...
Υ.Γ.
Δεν έχω μάθει στη ζωή μου ούτε να εκδικούμαι ούτε να
φέρομαι ύπουλα ούτε να άγομαι και φέρομαι από αιδοία ή
φαλλούς αλλά να προχωράω με το κεφάλι ψηλά.Ευχαριστώ τον
πατέρα μου γι' αυτό...και έτσι συνεχίζω. Πάμε παρακάτω...