«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Γράμμα ( αφιερωμένο στον Δημήτρη και στην Γιώτα που τους αγαπώ ιδιαίτερα)

Σφραγίσανε οι πόροι μας με τάπες
μονάχα τώρα παίρνουμε οξυγόνο
από του παρελθόντος τις αγάπες
και μόνο.

Παλιές αγάπες όνειρα κλεμμένα
ιδέες φιλιά συνθήματα σε τοίχους
θυμάμαι αυτά που έγραφα σε μένα
με στίχους.

Θυμάμαι και τις βόλτες στο θησείο
και πάνω απ' την Ακρόπολη το βράδυ
να μοιάζει το φεγγάρι μας σαν θείο
σημάδι.

Θυμάμαι...κι αν θυμάμαι τι θα γίνει;
τώρα δεν είμαι καν ούτε δικός μου
και σεις...τώρα μας ρούφηξε η δίνη
του κόσμου!


Κώστας Σφενδουράκης
~

2 σχόλια:

  1. Φαίδρα Φις8 Απριλίου 2012 στις 1:35 μ.μ.

    εύχομαι να φυλάξεις για πάντα
    αυτή τη βαθιά ευαισθησία Κώστα
    που θες δε θες διακρίνεται
    και σ' αυτούς τους στίχους

    νοσταλγώ και είναι πολύ όμορφο
    να μου συμβαίνει κάθε φορά που
    σε διαβάζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστας Σφενδουράκης8 Απριλίου 2012 στις 6:10 μ.μ.

      χαίρομαι ιδιαίτερα που το συγκεκριμένο προκαλεί νοσταλγία...με αυτά τα παιδιά μεγαλώσαμε μαζί είχαμε χαθεί για χρόνια και τώρα ξαναβρεθήκαμε :)

      Διαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)