Κοίτα τον με την κουστουμιά τον ζητιάνο
γίνεται επαίτης ελαχίστου ευσήμου
σέρνεται κάτω και κοιτάζει επάνω...
αργά τρελαίνεται ο κόσμος καλή μου.
Δες και του άλλου εκεί πως παίζει το μάτι
κι έχει το όπλο του αναρτήσει επ' ώμου
μπροστά του βλέπει μόνο εχθρούς, φρεναπάτη!
αργά τρελαίνεται ο κόσμος μωρό μου.
Νάτη κι αυτή που όλο ντύνεται νύφη
έτοιμη πάντα για την ώρα του γάμου
ή βασιλιά θα πάρει, λέει, ή χαλίφη...
αργά τρελαίνεται ο κόσμος γλυκιά μου.
Μα τώρα ας φύγουμε απ' το κάδρο του κόσμου
αργά τρελάδικο εξελίσσεται η πλάση
να γίνω ο κόσμος σου κι εσύ ο δικός μου
η τρέλα του άλλου κόσμου μη μας χαλάσει.
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου