Τα μάτια δυο κορμάκια νήπια
και πεταρίζουν βλεφαρίδες
είναι οι δικές του νυχτερίδες
γύρω του βλεπει μόνο ερείπια.
Όνειρα που δεν είναι ενύπνια
λόγια σε άγραφες σελίδες
μέσα στο σώμα δυο λεπίδες
η μοναξιά και η αγρύπνια.
Θάλασσα γίνεται η μιζέρια
κι είναι η κούφια του η σάρκα
μια χιλιομπαλωμένη βάρκα.
Κάνει κουπιά τα δυο του χέρια
πίσω γυρνά στο πατρικό του...
αυτή είναι η μοίρα ενός ασώτου.
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου