Δούλευε κάποτε πωλητής σε μια εταιρεία. Στη δουλειά του ήταν αρκετά καλός και συνεπής με αποτέλεσμα να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αφεντικού του. Μετά από λίγο καιρό έγιναν και φίλοι.
Αργότερα για τις ανάγκες της επιχείρησης το αφεντικό προσέλαβε ένα νέο υπάλληλο. Ο καιρός περνούσε, η δουλειά είχε σκαμπανεβάσματα και στις μεγάλες δυσκολίες της αυτός ο νέος υπάλληλος βρήκε την ευκαιρία να δείξει ότι μπορεί να είναι ιδιαίτερα χρήσιμος και αποτελεσματικός. Είναι γεγονός ότι ήταν "ξύπνιος". Ελισσόταν με τέτοιο τρόπο που το αφεντικό άρχισε να τον θαυμάζει.
Το αποτέλεσμα ήταν ο νέος υπάλληλος να κερδίσει την εύνοια του αφεντικού μέχρι που έγινε το "δεξί του χέρι". Το αφεντικό, τον θαύμαζε, είχαν γίνει "κολλητοί". Οι υπόλοιποι υπάλληλοι σιγά σιγά παρατηρούσαν ότι το αφεντικό άρχισε να φέρεται όλο και πιο αυταρχικά και καχύποπτα απέναντί τους. Αντιλήφθηκαν πως ό,τι συνέβαινε μεταξύ τους έφτανε στα αυτιά του αφεντικού αμέσως. Ο παλαιότερος υπάλληλος, ορμώμενος από τη φιλία τους, αποφάσισε να του μιλήσει. Μετά από την κουβέντα που έκαναν παραιτήθηκε.
Ύστερα από λίγο καιρό έμαθε ότι η επιχείρηση έκλεισε και το αφεντικό είχε καταστραφεί οικονομικά. Ο νέος υπάλληλος αφού του "πήδηξε" τη γυναίκα είχε πάει στο μεγαλύτερό του ανταγωνιστή μαζί με το μισό του πελατολόγιο όπου έγινε προϊστάμενος.
Κρίμα...
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κρίμα φίλε μου υπάρχει όταν περπατάς και κάποιος μεθυσμένος ανέβει στο πεζοδρόμιο και σε πατήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο να μη θέλεις να δεις το αυτονόητο όχι.