Μέσα στο τρόλεϊ λίγα γερόντια
νέοι, αλλοδαποί κάνας φαντάρος
ψυχρός ο οδηγός, μέσα απ' τα δόντια
μουρμούρα... του Μπωντλαίρ ο γλάρος.
Η αφετηρία - σκέφτεται - είν' ο τάφος
και κάθε στάση μοιάζει ωχρό σημάδι
που δείχνει όσων μπουν εκεί το λάθος...
το λάθος που τους πάει ντουγρού στον 'Αδη.
Κι όταν θα έρθει η ώρα να σχολάσει
με θλίψη τον κοιτούν νέοι και γέροι
στη μοίρα τους σαν να τους έχει αφήσει.
Ποιος άραγε θεός τον έχει πλάσει
- αναρωτιούνται - αυτόν τον τραβαγιέρη;
τρομάζοντας με τη διπλή του φύση...
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου