«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Στον Βαγγέλη


Δίνω σ' αυτόν που πήγε αλλού, τον φίλο
ένα γαρύφαλλο, ένα γέλιο, μιαν αυγή,
ένα ξερό που ο αέρας σέρνει φύλλο,
μια λέξη μου, μια θάλασσα, μια γη.

Παίρνω απ' αυτόν το βλέμμα προς τον χρόνο
την γερασμένη μου μην δει την αλλαξιά,
παίρνω απ' της νιότης του τα μάτια, αυτόν τον πόνο
κι αυτή την θλίψη που γεννάει η μοναξιά

Έλα ξανά μαζί να πιούμε, στο όνειρό μου
οι δυο μας θά 'μαστε δεν θα 'ναι άλλος κανείς
ευχή θα κάνω στο σκοτάδι αυτού του δρόμου
με ένα χαμόγελο σαν ήλιος να φανείς...


Κώστας Σφενδουράκης
~

1 σχόλιο:

  1. Γιώργος Πρίμπας13 Ιανουαρίου 2011 στις 11:40 μ.μ.

    φίλε Κώστα σου εύχομαι από καρδιάς να μη "χρειαστεί" να ματαγράψεις για τέτοιο λόγο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)