Τρώνε και πίνουν οι φαγάνες,
πετρέλαιο βάζουνε για σως
και τα στομάχια τους χοάνες
μέσα να λιώνει ο χρυσός.
Μυριάδες κάτω τα σκουλήκια
έρπουν και παίρνουν μυρωδιά.
Απ'των φαγάνων τα μανίκια
έστω να γλείψουν τη λαδιά.
Κι ένα σκουλήκι λέει στ'άλλα:
θ'ανέβω στο τραπέζι εγώ,
θα φτάσω μέχρι την κουτάλα,
αν με ψηφίσετε αρχηγό.
"Σύντροφε",λένε τα σκουλήκια
-θέλουν να πουν,"πουτάνας γιε",
μα ας όψονται τα μπινελίκια-
"σε σένα ελπίζουμε αρχηγέ!"
Τον ψήφισαν μα άλλαξε πλάνα
σαν έφτασε στην κορυφή.
Μια σκέψη του, σ'έναν φαγάνα
ξεδίπλωσε,που'χε κρυφή...
Υπέγραψε τη συμφωνία
για λίγα ψίχουλα φαΐ
Των σκουληκιών την κοινωνία
είχε πουλήσει εσαεί.
Τώρα τα έχουν να τα λιώνουν.
Φτιάχνουν πανάκριβη αλοιφή,
το δέρμα τους ν'ανανεώνουν
στην καθημερινή τρυφή.
Κώστα Σφενδουράκης
Ωραίο τραγούδι Κώστα! πολύ ροκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ποίημα φωτογραφία της κατάστασης.
όμως θα ήθελα απο τον ποιητή να μη χρησιμοποιεί το φως μόνο φωτογραφικά αλλά να δίχνει και την αχτίδα μονοπάτι. γιατί είναι σα να κατεβαίνει ο φωτισμένος στο "σπήλαιο" και να λέει στους δεσμώτες πως η ζωή τους είναι σκιές.
θα σε φάνε ρε!
γι' αυτο σου λέω, λύστους απαλά, ταξίδεψέτους ως την έξοδο, δίχτους τις ομορφιές που είδες.
μη με παρεξηγάς. τουτό τον καιρό το έχω ρίξει στην μελέτη να βρώ τι δύναται να προσφέρουμε εμείς οι ποιητές σε αυτο το συφερτό. κι έτσι γίνομαι υπερβολικά αυστηρή μπας και βρω τον ένα τρόπο.
καλημέρα ψυχή όμορφη
Δεν σε παρεξηγώ ποτέ, ξέρω πως αισθάνεσαι...είναι όπως το λες φωτογραφία της κατάντιας γι αυτό το έκανα έτσι λίγο σατιρικό...τώρα για την αχτίδα, καμιά φορά η απαισιοδοξία μου χτυπάει κόκκινο, οπότε την χάνω :) καλά να είσαι Νάνσυ και να μου φιλήσεις την γη σου εκεί στον παράδεισο :)
ΑπάντησηΔιαγραφή