Γαλάζιο

Η ειρήνη αραιώνει το θάνατο και μεγαλώνει
το φόβο παίζοντας σκηνές της απουσίας μας.
Είδατε ποιητή να πεθαίνει, τίποτα, δεν συμβαίνει
τίποτα απ' όσα σας γελούν όταν διαβάζετε.
Ο κόσμος της γλώσσας παραμένει αδιάφορος
όσο και οι μακρινοί αστερισμοί και περιμένει
κάποιον καινούριο πλανημένο από το ζωτικό της
ψεύδος. Βγαίνεις τη νύχτα ύστερα από λόγια
γραμμένα σχεδόν σαν μόλις έχοντας κάνει
σε γυναίκα έρωτα και δεν σε πιάνει ο ύπνος
κι όπου κι αν είσαι είναι κήπος επειδή γυμνός
ξανακοιτάζεις σαν παιδί προς τ' άστρα εκείνα
που τα πρόδωσες με βλέμμα και ποτέ δεν πρόδωσαν
κι ενώ περίμενες μια τιμωρία θεού
έχει μικρύνει ξαφνικά η παρουσία της επομένης
του θανάτου σου στον κόσμο και μετράς
όλα τα ευχαριστώ για όλα που δεν έδωσες
καθώς ο πόλεμος που έρχεται αναπόφευκτα
πυκνώνει τη ζωή του ενός στις διαστάσεις της.
Θέλησα γαλάζιο και αγάπη σάρκας πριν
ακόμα κι από την πρώτη λέξη του ποιήματος.


Γιώργος Μίχος