«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Της λήθης το λουλούδι

Μπήκα μες στα βράχια και κολύμπησα βαθιά
Άκουσα το πιο όμορφο τραγούδι.
Φύτεψα ένα δέντρο μ'όνομα παραμυθιά
Μύρισα της λήθης το λουλούδι

Μάτωσα τη θάλασσα,τη γέμισα πληγές
Κύμα η καρδιά μου θα τις σβήσει
Ήπια από έρωτα αρχέγονου πηγές,
ήτανε το πιο γλυκό μεθύσι.

Έφτιαξα ένα άστρο μοναχός στον ουρανό,
πήρα υλικά απ'το κορμί της.
Μίσεψα σε γαλαξία άλλο, μακρινό...
Είμαι τώρα ήλιος και πλανήτης.


Κώστας Σφενδουράκης
~

1 σχόλιο:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)