Στιγμή στιγμή το χτίσαμε το τέλος
τοπίο αρρωστιάρικο η αγάπη
τον έρωτα κλειστό σ' ένα ντουλάπι
να μη μπορεί να ρίξει ούτε ένα βέλος.
Στιγμή στιγμή στο δρόμο μας παγίδα
να κρύβει κάθε μία υποψία
ο πόθος μας σε ρόλο εφαψία
υπό των αποστάσεων την αιγίδα.
Στιγμή στιγμή κι άλλες στιγμές επίσης
θα φύγουν βασανίζοντας την σκέψη...
ποιος μπόρεσε λοιπόν να τα επιστρέψει;
τα " σ' αγαπώ " δεν έχουν εγγυήσεις
Στιγμή στιγμή ως να χαθεί η μνήμη...
ειν' έρωτας; δεν έχει σημασία
θα μένει ίσως μες στην φαντασία
ή κάπου θα διαδίδεται σαν φήμη...
Κώστας Σφενδουράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου