«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Καλλιρρόη

Μέθυσα προχθές στου Θωμά το χάνι
βλέμμα απλανές κι ο καιρός βαρύς
κάτι απ' τα παλιά θέλει να πεθάνει
μοιάζει με φωλιά μες στο τζάκι η δρυς.

Μέθυσες κι εσύ ήλιε κι αϊτέ μου
με γλυκό κρασί μες στη συννεφιά
μα έχω την ορμή μέσα μου του ανέμου
πνέω να φανεί μόνο η ομορφιά.

Τώρα η φωτιά έσβησε στο τζάκι
δεν υπάρχει πια κάτι απ' τα παλιά...
Φεύγω σαν τρελός δίχως το σακάκι
πέφτω, είμαι πηλός, σπάω στα σκαλιά !


Κώστας Σφενδουράκης
~

2 σχόλια:

  1. Φαίδρα Φις24 Ιουνίου 2011 στις 9:33 μ.μ.

    θρυμματισμένη η παραμυθία στο ποίημα
    παρά τον απολεσθέντα ύπνο μου...

    μακάρι.

    μ'αρέσει πάρα πολύ._

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κώστας Σφενδουράκης25 Ιουνίου 2011 στις 12:23 π.μ.

    όλα εύθραυστα είναι κι η παραμυθία κι η ψυχή κι ο ύπνος...όλα χρειάζονται λεπτούς χειρισμούς για να τα έχουμε ακέραια, εγώ εκεί πάσχω λίγο αλλά μαθαίνω σιγά σιγά...μακάρι.
    Σ ευχαριστώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)