Στο Κολοσσαίο συχνά τις μέρες που οργανώνονται φαντασμαγορίες για τον λαό
σκέφτομαι αν είμαστε ένας εσμός που αλληλοσπαράζετε και τίποτ' άλλο.
Επειδή πεινάμε ,
μας σερβίρουν κάτι αμφιλεγόμενους χριστιανούς, που τους σπαράζουν τα λιοντάρια.
Κι εμείς ουρλιάζουμε ,
εμείς γελάμε ,
η καρδιά μας ευφραίνεται κι αγαλλιάζει πως βρήκαμε τη ρίζα του κακού μας.
Στην έκσταση μας μέσα αφηνιάζουμε.
Να φάμε τον χριστιανό , να φάμε και το λιοντάρι ,
να φάμε τον απέναντι
να φάμε και τον δικό μας.
Κάτι αλαργινά αρπακτικά , αφ' υψηλού , μας ζυγίζουν.
Δεν είμαστε και τίποτα σπουδαίο.
Κάτι τσόφλια που δέρνονται μόνο.
Ντόρα Βλάσση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου