Ένα ελάχιστο είμαι, είπε, μόνο που το ξέρω
στη σειρά των απομεμακρυσμένων αντιγράφων
απ' τα μεγάλα σας απόντα πρότυπα κι αυτό
είναι κιόλας πολύ σ'αυτή τη δεύτερης κατηγορίας
ζωή που πέσατε εν τέχνη. Έτσι ενώ συνεχίζω
μιαν απαλή πορεία στα ερείπια των προθέσεων
που έχουν τα έργα των ανθρώπων έχω χρόνο
μονάχα να φροντίζω για την εντροπία του λεκτικού
με λίγους φίλους και ίσα ίσα ν΄αγαπώ όντας
αόρατος πίσω από την εικόνα του εχθρού
που με δικά σας έξοδα γεννάει την απόσταση
που όσο προσπαθείτε τόσο μας χωρίζει. Κι όλα αυτά
για ένα βλέμμα στις εξαρθρωμένες σας ψυχές
που πένθος δεν τους μένει να δεχτούν
πως είστε ένα ελάχιστο και να το ξέρετε.
Γιώργος Μίχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου