Στις φλέβες της αληθινής τέχνης κυλάει μη-δέν αρνητικό:
δίνει αίμα σε όλους και παίρνει μόνο απ’ τον εαυτό της
Είδα πολλούς να σέρνουν την κατάντια τους
Από γραφείο σε γραφείο σ’ έναν δημόσιο οργανισμό
Έτοιμο ν’ αποσυντεθεί
Ή σε κάποιου ιδιώτη τα εκτυφλωτικά μάρμαρα
Και τα γυαλιστερά πλακάκια
Για μια κάποια χορηγία
Μια χορηγία για την τέχνη τους
Την αντικαθεστωτική ας πούμε
Κι ας πούμε πως την παίρνουν τελικά την χορηγία
Κι ανεβάζουν μια παράσταση
Ή κάνουν μια έκθεση ζωγραφικής
Εικαστική ή κάτι τέτοιο –
Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο
Κι έρχεται ο εκπρόσωπος του οργανισμού
Να προλογίσει την παράσταση
Ή καταφθάνει ο επιχειρηματίας
Για να κόψει την κορδέλα
Κι ο καλλιτέχνης ντυμένος στα μαύρα
Όπως αρμόζει στην περίπτωση
Δουλικά τους ευχαριστεί
Που τίμησαν με την παρουσία τους
Την τέχνη του την ταπεινή
Και την άλλη μέρα διαβάζει τις κριτικές
Στα ψιλά των εφημερίδων
Κάτω απ’ τις πηχυαίες διαφημίσεις των χορηγών
Και σχεδιάζει πού θα σύρει τα επόμενα βήματά του
Σε ποιο γραφείο δημόσιου οργανισμού
Έτοιμου ν’ αποσυντεθεί
Σε ποιου φιλότεχνου επιχειρηματία
Τα εκτυφλωτικά μάρμαρα και τα γυαλιστερά πλακάκια
Και δεν πειράζει που ο καλλιτέχνης θα φάει
Και σήμερα ένα πιάτο φαΐ
Μόνο εκείνον τον προσδιορισμό για την τέχνη του
Εκείνη την λέξη «αντικαθεστωτική» να είχα παραλείψει
Κι εκείνο το «ας πούμε» να μην έλεγα
Δημήτρης Ε. Σολδάτος
δίνει αίμα σε όλους και παίρνει μόνο απ’ τον εαυτό της
Είδα πολλούς να σέρνουν την κατάντια τους
Από γραφείο σε γραφείο σ’ έναν δημόσιο οργανισμό
Έτοιμο ν’ αποσυντεθεί
Ή σε κάποιου ιδιώτη τα εκτυφλωτικά μάρμαρα
Και τα γυαλιστερά πλακάκια
Για μια κάποια χορηγία
Μια χορηγία για την τέχνη τους
Την αντικαθεστωτική ας πούμε
Κι ας πούμε πως την παίρνουν τελικά την χορηγία
Κι ανεβάζουν μια παράσταση
Ή κάνουν μια έκθεση ζωγραφικής
Εικαστική ή κάτι τέτοιο –
Δεν έχει σημασία το περιεχόμενο
Κι έρχεται ο εκπρόσωπος του οργανισμού
Να προλογίσει την παράσταση
Ή καταφθάνει ο επιχειρηματίας
Για να κόψει την κορδέλα
Κι ο καλλιτέχνης ντυμένος στα μαύρα
Όπως αρμόζει στην περίπτωση
Δουλικά τους ευχαριστεί
Που τίμησαν με την παρουσία τους
Την τέχνη του την ταπεινή
Και την άλλη μέρα διαβάζει τις κριτικές
Στα ψιλά των εφημερίδων
Κάτω απ’ τις πηχυαίες διαφημίσεις των χορηγών
Και σχεδιάζει πού θα σύρει τα επόμενα βήματά του
Σε ποιο γραφείο δημόσιου οργανισμού
Έτοιμου ν’ αποσυντεθεί
Σε ποιου φιλότεχνου επιχειρηματία
Τα εκτυφλωτικά μάρμαρα και τα γυαλιστερά πλακάκια
Και δεν πειράζει που ο καλλιτέχνης θα φάει
Και σήμερα ένα πιάτο φαΐ
Μόνο εκείνον τον προσδιορισμό για την τέχνη του
Εκείνη την λέξη «αντικαθεστωτική» να είχα παραλείψει
Κι εκείνο το «ας πούμε» να μην έλεγα
Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου