«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».

Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο

Η διαρκής έκπληξη εκείνων των ερώτων (του Γιώργου Βέη)

Ακόμη ένα, αλλά γρήγορο σώμα
το κλέος των προσφορών του
μέσα στο σκοτάδι γίνεται Κυβέλη
ή κατά τις περιστάσεις, Εκάτη
ένα σπίτι γεμάτο πυρσούς
έτοιμο ν΄ ανάψει
οι σπασμοί έχουν αρχίσει από νωρίς
δάχτυλα ερευνούν απερίσπαστα χάος

                                         --

Ποιο είναι το αρμόδιο ρήμα,
μήπως souffler;
Αλλά αρκεί για μια τόσο βαθιά πράξη;

                                          --

Θηλάζει συχνά η ίδια το στήθος της-έξοχα!
Όχι από βουλιμία,
Αλλά από αυτοπεποίθηση πάντα.

                                       --

Με το μισό κορμί να γέρνει ήδη
πάνω από το χαντάκι της έξωσης
οι δανειστές να κορυβαντιούν προ πολλού
εμείς ψάχνουμε στο χάρτη νέες πηγές
τροφή στα έσχατα των ηπείρων
περισσότερο αποδημητικά πλέον
παρά σημασίες δίποδες.

                                          --

Θα επιστρέψω,
Σίμων ο Μάγος ή απλώς Αλέκος Π.
θα επιστρέψω μέσα στο φως της αλάνθαστης
πτώ
σης.

                                                     --

Πώς το έχει πει ο Κομπαγιάσι Γιατάρο,
πιο γνωστός ως Ίσσα
πριν από δύο αιώνες
«Εκεί που ο πέλεκυς λαθεύει
εκεί κάνει τη φωλίτσα του το φρόνιμο πουλί»

έτσι κι εμείς θα σκαλίσουμε στη φλούδα του πεύκου
«Άσχετοι με τα θαύματα,
 εδώ θα χτίσουμε μαζί ένα- ένα τα φιλιά».

                           --

Οι κλειδώσεις μας ποτέ δεν θα πονέσουν
όσο βάζουμε λίγο μέλι στους αφαλούς
από εκεί ως το μεδούλι μπορεί να φτάσει
κι από εκεί ως τους αστερισμούς του Αυγούστου
να μας δείξει

                                    --

Μπορούμε ν΄ αντέξουμε, σήμερα τουλάχιστον,
κι άλλη, δίπατη πραγματικότητα
και το αντίθετό της μαζί
είμαστε από κεράσια
ξαφνικά αδάμαντες.

                                         --

κάτι από την επανάληψη
κάτι από την επανάληψη
έρχεται ο οργασμός να δέσει με το όνειρο της Ρουθ.

                                               --

...καθώς κουταβάκια τρέχουμε
πάνω κάτω στο χαλί της όρεξης και της έκστασης
όμως
τα ασταθή βηματάκια της Πάρκινσον
τα κραυγαλέα σινιάλα της γεροντικής άνοιας
τα σφαγμένα βλέμματα της Αλτσχάϊμερ
ας τα συνηθίσουμε όλα αυτά
από τώρα που τρέχουμε σαν  κουταβάκια
πάνω κάτω στο χαλί της όρεξης και της έκστασης.

                                                   --

Παρεισφρέουν πάλι οι γλουτοί
κι αναστατώνουν για τα καλά
τη σύνταξη της νύχτας.
                                                      --

Από τον μονόλογο της Ευρυδίκης
καθώς κατεβαίνει ήρεμη την Πατησίων
προλαβαίνω ν΄ ακούσω:
«.κι η απόσταση που χωρίζει την αριστερή κλείδα
από τις υποσχέσεις του ουρανού
μισή ώρα μόνο με τα πόδια είναι
και μας φαίνεται αιώνας.»

                                                             *



Γιώργος Βέης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου