Φυσούσα δυνατά μέχρι να διώξω
τα σύννεφα, γεννούσαν τη βροχή.
Φυσούσα να φανεί το ουράνιο τόξο
το γκρίζο να απαλύνει...το τραχύ.
Μα κάποτε μου τέλειωσε ο αέρας
τα σύννεφα παρέμειναν εκεί
σχημάτιζαν αυτό το ουράνιο τέρας
στον εφιάλτη μου που κατοικεί...
κι ενώ πνιγόμουν απ' την ασφυξία
τον εφιάλτη ονόμασα ουρανό
τού 'δωσα την υπέρτατη αξία...
ζώντας και με καινούρια δεδομένα
κατέβηκα ησύχως το βουνό...
είχαν νικήσει πια τα τετριμμένα!
Κώστας Σφενδουράκης
**Το μοναδικό ποίημα στο βιβλίο με τίτλο
"εξώφυλλο τετραδίου 9 μποφόρ ". **
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου