Αχ και να έφερνα τα χείλη μου
τόσο κοντά να γίνουν ένα
με τα δικά σου, μελιστάλαχτα
κι αγαπημένα.
Αχ και να έσερνα τα βήματα
όπου και τα δικά σου πάνε
στις ατραπούς που ονειρεύονται
και αγαπάνε.
Αχ και να ήταν η ανάσα σου
μέσα μου αέρας και οξυγόνο
να φύσαγε τη φλόγα του έρωτα
και να φουντώνω.
Ευχές! Ευχές της φαντασίας μου!
Είναι του ονείρου μου του στείρου...
και συ μορφή που μ’ αποπλάνησε
μορφή ονείρου.
Κώστας Σφενδουράκης
«Θέλουν να σας κάνουν καλά. Αλλοίμονο, εκεί φτάνει ο παραλογισμός των λογικών. Καλά, δηλαδή να γυρίσετε πίσω, έξω στην τέφρινη πραγματικότητα, να ξαναδήτε πίσω με την κρίσι του ακέραιου μυαλού την πιο αβάσταχτη, την πιο αρμολογημένη αλλόφρονη λογική της ζωής που σκοτώνει την ανθρώπινη καρδιά. [...] Μα τι θα βάλετε στη θέση του οράματος εσείς οι λογικοί; [...] Καλοπροαίρετοι γιατροί μου, αν επιμένετε να με γιατρέψετε από κάτι, γιατρέψτε με από την λογική».
Ρώμος Φιλύρας από το δρομοκαΐτειο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου